La vergine e il lupo - Artaius

Giungo dalle steppe mie care

Stanotte, del buio col favore

Com’ella, dall’arido mio cuore

Nessuna sì mi fu dato amare

Così meditando andava il lupo

Guidato dal chiaro della luna

E come s’appressava alla padrona

L’animo via via si fea men cupo

Mio diletto, la tua bocca sa di sangue

Ed è questo un mesto tratto tuo avito

Ma un barlume di purezza pur sopito

Nel tuo petto gramo e fiero giace e langue

Madama, tal è la mia natura

Io certo non scelsi d’esser fiera

E supplice, in questa notte nera

Asilo chiedo appo la tua verzura

E dimmi, orsù, che posso fare

S’il mio cuor davvero può esser puro?

Dimmi se può il mio animo oscuro

Alfin divenir degno del tuo amore

Mio diletto, qui riposa il petto stanco:

Non temere per la tua triste sorte

Ma rifuggi la paura della morte

Giaci finalmente qui al mio fianco

Мен даладан келдім қымбаттым

Бүгін түн, жақсылықпен қараңғы

Ол сияқты, менің құрғақ жүрегімнен

Жоқ, иә, бұл маған ғашық болу үшін берілді

Сонымен қасқыр медитацияға кетті

Ай сәулесінің жетегінде

Оның қожайынына қалай жақындағаны

Жан бірте-бірте мұңайып кетті

Сүйіктім, аузыңның дәмі қан сияқты

Бұл                                                                                                                                                                                                                                |

Бірақ тазалықтың бір жарқ жұлтқысы ұйқы 

Сенің бейшара, мақтаншақ кеудеңде ол жатыр және әлсірейді

Ханым, менің табиғатым осындай

Мен мақтануды таңдаған жоқпын

Бұл қара түнде жақсы

Баспана, мен сенен жасыл желек сұраймын

Айтыңызшы, келіңіз, мен не істей аламын

Менің жүрегім шынымен таза бола алса?

Айтыңызшы, менің қараңғы жаным болса

Ақырында махаббатыңызға лайық болыңыз

Сүйіктім, сенің шаршаған кеудең мынада:

Қайғылы тағдырыңыз үшін қорықпаңыз

Бірақ өлімнен қорқынбаңыз

Ақыры осында менің жанымда жат