88. Целую - Sasha Argentina

Понимаешь, мне трудно говорить с тобой —

В целом городе у вас ни снежинки,

В белых фартучках школьницы идут гурьбой,

И цветы продаются на Дзержинке.

Там у вас деревья в листве,

А у нас за версту, наверное, слышно,

Будто кожа новая поскрипывает снег,

А в субботу будет кросс лыжный.

Письма очень долго идут, не сердись —

Почту обвинять?

Да не годится.

Рассказали мне, жил один влюбленный

Радист до войны на острове Диксон.

Рассказали мне, был он не слишком смел,

И любви привык сторониться.

А когда пришла она — никак не умел

С девушкой-радисткой объясниться.

Припев:

Я стоял на краю земли —

Больше точно не могу лететь.

И уходят наши корабли —

Нам уже, наверно, не успеть

Эту песню нам вдвоем допеть.

Но однажды вихрь приказов и смет,

График передачи ломая,

Выбил он: «Целую» — и принял в ответ:

«Что передаешь?

Не понимаю!»

Предпоследним словом себя обозвав,

Парень объяснения свои не бросил —

Поцелуй восьмерками зашифровав,

Он отстукал «88!»

Разговор в дальнейшем был полон огня —

«Милая, пойми человека!

Восемьдесят восемь!

Как слышно меня?!

88!

Проверка!».

Он выстукивал восьмерки упорно и зло,

Днем и ночью, в зиму и в осень.

Он выстукивал, пока в ответ не пришло:

«Понимаю — 88!»

Я не знаю, может все было не так,

Может более обыденно, пресно,

Только верю твердо, что такой жил чудак —

Мне в другое верить неинтересно.

Вот и я молчание не в силах терпеть

И в холодную небесную просинь

Сердцем выстукиваю тебе:

«Милая, 88!»

Слышишь, эту цифру я молнией шлю —

Мчать ей через горы и реки —

«88» очень люблю,

«88» — навеки!

Припев:

Я стоял на краю земли —

Больше точно не могу лететь.

И уходят наши корабли —

Нам уже, наверно, не успеть

Эту песню нам вдвоем допеть.

Көрдің бе, мен үшін сенімен сөйлесу қиын...

Бүкіл қалада сізде қар ұшқыны жоқ,

Ақ алжапқыш киген оқушы қыздар көптің арасында жүреді,

Ал гүлдер Дзержинкада сатылады.

Жапырақта ағаштар бар,

Біз бір миль қашықтықта еститін шығармыз

Жаңа тері қар сықырлағандай,

Ал сенбі күні шаңғы жарысы өтеді.

Хаттар өте ұзақ уақыт алады, ашуланбаңыз -

Поштаны кінәлайсыз ба?

Иә, сәйкес келмейді.

Олар маған бір ғашық өмір сүретінін айтты

Диксон аралындағы соғысқа дейінгі радио операторы.

Олар маған оның тым батыл емес екенін айтты,

Ал мен махаббаттан қашып үйреніп қалғанмын.

Ал ол келгенде, ол алмады

Радио оператор қызбен сөйлесіңіз.

Хор:

Мен жердің шетінде тұрдым -

Мен енді ұша алмайтыным анық.

Біздің кемелер кетеді -

Уақытымыз болмайтын шығар

Осы әнді бірге айтайық.

Бірақ бір күні тапсырыстар мен бағалардың құйындары,

Тасымалдау кестесін бұзу,

Ол нокаутқа түсірді: «Кісс» - және жауап берді:

«Сіз не жібересіз?

Түсінбеймін!»

Өзіңді соңғы сөз деп атай отырып,

Жігіт түсініктемелерден бас тартпады -

Сегіздікте шифрланған сүйіспеншілік,

Ол "88!"

Болашақтағы әңгіме отқа толы болды -

«Жаным, адамды түсін!

Сексен сегіз!

Мені қалай естисің?!

88!

Емтихан!».

Ол сегізді қыңырлықпен және зұлымдықпен,

Күн мен түн, қыс пен күз.

Жауап келгенше шертті:

«Түсіндім – 88!»

Білмеймін бəрі дұрыс емес шығар

Мүмкін одан да қарапайым, немқұрайлы,

Мен мұндай эксцентрик өмір сүргеніне сенімдімін -

Басқа ештеңеге сену маған қызық емес.

Бұл жерде мен үнсіздікке шыдай алмаймын

Және суық көк аспанға

Мен сені жүрегіммен шақырамын:

«Қымбаттым, 88!»

Тыңдаңыз, мен бұл фигураны найзағаймен жіберемін -

Оны таулар мен өзендер арқылы жүгіртіңіз -

Мен "88ді" қатты жақсы көремін,

«88» - мәңгілік!

Хор:

Мен жердің шетінде тұрдым -

Мен енді ұша алмайтыным анық.

Біздің кемелер кетеді -

Уақытымыз болмайтын шығар

Осы әнді бірге айтайық.