Les Enfants des Limbes - Aorlhac

Un vigneron partit un matin pur travailler

Un peu avant la pointe du jour

Arrivant à un endroit qui s’appelait Fontmort

Il se vit entouré d’enfants habillés tout en blanc

Plus petits que ceux qui viennent de naître

Se pressant autour de lui, criant d’une voix lugubre

Leurs visages de cadavres putréfiés

Vomissant une sombre pestilence

Les orbites vides et la peau morcelée

Transportant sur leurs épaules de lourdes pierres

Tous enchaînés, leurs cris lamentables

Se mêlaient aux rafales du vent

Ces malheureux trépassés traînaient leur peine

De leur vivant, ils déplacèrent une borne

Condamnés à venir chaque nuit noire

A chercher, sans jamais le retrouver

Le lieu où ils l’avaient arrachée

Ils passent et repassent près du canton

Où ils violèrent la propriété d’autrui

Sans jamais la reconnaître

S’enfonçant dans les frontières du monde réel

Disparaissent peu à peu

En poussant constamment des cris de détresse

Шарап жасаушы бір күні таңертең жұмысқа кетті

Таң атқанша сәл бұрын

Фонтморт деп аталатын жерге келу

Ол өзін ақ киінген балалардың қоршап алғанын көрді

Жаңа туғандарға қарағанда кішкентай

Жан-жағын басып, мұңды дауыспен айқайлайды

Олардың шіріген мәйіттері

Қараңғы індетті құсу

Бос көз ұялары және сынған тері

Иықтарында ауыр тастарды көтеріп

Барлығы шынжырға байланған, олардың қайғылы айқайлары

желдің екпінімен араласты

Бұл бақытсыз кеткендер қайғы-қасіреттерін сүйреп жатты

Тірі кезінде олар маңызды жерді ауыстырды

Әр қараңғы түнде келуге жазаланған

Іздеу, ешқашан таппау

Олар оны тартып алған жер

Олар поселкеге ​​жақын келіп-кетеді

Олар басқалардың мүлкін бұзған жерде

Оны ешқашан мойындамау

Шынайы әлемнің шекарасына батып кету

Ақырындап жоғалады

Үнемі қиналғанда айқайлау