La Hora del Crepúsculo - Antonio Vega

Quise compartir

todo lo que vi cuando el crepúsculo nos sorprendió

a la soledad y a mí

Barcas que mecéis

el atardecer,

con la cadencia de vuestro vaivén

soñé la paz que hallé

Dormidos en el abrazo de la Tierra mi vida y yo

y en la consulta al infinito

un camino recto hacia la luz

Pasajeras del cielo desperezad

el batir remolón de alas, ¡dad la señal!

Verterán los ríos agua dulce al mar

El crepúsculo anunciará un nacimiento más.

Eco que antes fue

voz de humano ser

oscureció y así llegó hasta mí

un canto de mujer

Entonces comprendí que siempre estuvo aquí

la melodía de las rocas y el mar, soplo crepuscular

Soñando con el abrazo de la tierra, dormido en él

Yendo y viniendo entre mi mundo y el otro que de todos es Pasajeras del cielo desafiad a quien dude que esta es una

Historia real

Fue pasando el tiempo, aprendí a esperar

Hay crepúsculos que nunca nos sorprenderán.

бөліскім келді

Мен ымырт бізді таң қалдырған кезде көрдім

жалғыздыққа және маған

сіз тербететін қайықтар

күн батуы,

сенің тербелісіңнің ырғағымен

Мен тапқан тыныштықты армандадым

Жер құшағында ұйықтап жатырмын өмірім екеуміз

және шексіздік сұрауында

жарыққа түзу жол

Аспанның жолаушылары созылып жатыр

жалқау қанаттар, белгі беріңіз!

Өзендер теңізге тұщы су құяды

Ымырт тағы бір туудың хабаршысы болады.

бұрын болған жаңғырық

адам дауысы

қараңғы түсіп, маған осылай келді

әйел әні

Сонда мен оның әрқашан осында болатынын түсіндім

жартас пен теңіздің әуені, ымырт тынысы

Жер құшағын армандап, онда ұйықтап жатыр

Аспандағы жолаушылар менің әлемім мен басқа әлем арасында келіп-кету, мұның бар екеніне күмәнданатын кез келген адамды шақырады.

Шын болған оқиға

Уақыт өтті, күтуді үйрендім

Бізді ешқашан таң қалдырмайтын ымырт бар.