Farewell (Sonnet 87) - Anna Prohaska

Farewell, thou art too dear for my possessing

And like enough thou know’st thy estimate

The charter of thy worth gives thee releasing

My bonds in thee are all determinate

For how do I hold thee but by thy granting

And for that riches where is my deserving?

The cause of this fair gift in me is wanting

And so my patent back again is swerving

Thyself thou gav’st, thy own worth then not knowing

Or me, to whom thou gav’st it, else mistaking

So thy great gift, upon misprision growing

Comes home again, on better judgment making

Thus have I had thee as a dream doth flatter

In sleep a king, but waking no such matter

Қош бол, сен менің иелігім үшін тым қымбатсың

Және сіз өз бағалауыңызды жеткілікті түрде білесіз

Сіздің құндылығыңыз туралы жарғы сізге еркіндік береді

Менің сендегі байланыстарымның барлығы белгілі

Сенің рұқсатыңмен сені қалай ұстаймын

Ал сол байлыққа мен қайда лайықпын?

Мендегі бұл әділ сыйлықтың себебі - қалау

Сондықтан менің патентім қайтадан айналады

Өзіңді өзің бағаладың, өзіңнің қадіріңді білмейсің

Немесе маған, кімге бердіңіз, басқаша қателесіңіз

Сонымен, қате пікір өскен кезде сіздің үлкен сыйыңыз

Үйге үйге қайтадан келеді

Осылайша мен сені армандағандай болдым

Патша ұйықтайды, бірақ ояту маңызды емес