Тоска по Родине - Алла Баянова

Я иду не по нашей земле,

Просыпается серое утро.

Вспоминаешь ли ты обо мне,

Дорогая моя златокудрая?

Предо мною чужие поля

Как у нас голубом тумане,

Серебрятся в дали тополя

Этим утром, холодным ранним.

Я тоскую по Родине,

По родной стороне моей.

Я теперь далеко, далеко.,

В незнакомой стране.

Я тоскую по русским полям.

Мою боль не унять мне без них,

И по серым любимым глазам,

Как мне грустно без них.

Проезжаю теперь Бухарест,

Всюду слышу я речь не родную.

И от всех незнакомых мне мест

Я о Родине больше тоскую.

Там идут проливные дожди,

Их мелодия с детства знакома.

Дорогая любимая, жди.

Не отдам моё счастье другому.

Я тоскую по Родине…

(Тест написал К.М.Н. 17.08.09 г.)

Мен өз жерімізде жүрмеймін,

Сұр таң оянады.

Сен мені ұмытқан жоқсың ба

Менің алтын шаштым?

Менің алдымда шетелдік кен орындары

Біздің көк тұман сияқты,

Теректердегі күміс

Бүгін таңертең суық ерте.

Мен туған жерімді сағындым

Туған жерімде.

Мен қазір алыспын,

Бейтаныс елде.

Мен ресейлік кен орындарын аңсаймын.

Оларсыз менің дертім басылмас,

Ал сұр сүйікті көздерде,

Оларсыз қандай өкініштімін.

Қазір Бухаресттен өтіп,

Мен естіген жердің бәрі де ана емес.

Және мен білмейтін барлық жерлерден

Мен Отанымды көбірек сағындым.

Жаңбыр жауып тұр

Олардың әуені бала кезінен таныс.

Қымбатты махаббат, күте тұрыңыз.

Бақытымды басқаға бермеймін.

Туған жерді сағындым...

(Тестті 17.08.09 ж. жазған Қ.М.Н.)