Я улетаю навсегда - Александр Яковлев

Тихо падали на землю звезды,

Ветер смешивал тушь и слезы.

Ты сегодня ушла, ничего не сказав.

Пальцы бегают в карманах куртки,

Тлеют в банке на столе окурки,

В отражении витрин закрываю глаза.

Припев:

Я улетаю навсегда в это небо, небо.

Ты погоди, не беги — будет бабье лето.

Я оставляю навсегда, я летаю, таю.

В белых облаках тебя, я знаю, я узнаю.

Тихо капает вода из крана,

Свет луны разлился у дивана.

Ты сегодня ушла, ничего не сказав.

И отвлечь себя как будто нечем,

Может, завтра утром станет легче.

Раскрывая окно, закрываю глаза.

Припев.

Жұлдыздар жерге үнсіз түсті,

Жел сия мен жасты араластырды.

Бүгін ештеңе айтпай кетіп қалдың.

Саусақтар күртенің қалтасында жүреді,

Үстел үстіндегі құмырада темекі тұтанып тұр,

Дүкен терезелерінің шағылысында мен көзімді жұмып отырмын.

Хор:

Мен осы аспанға мәңгі ұшамын, аспан.

Күте тұрыңыз, жүгірмеңіз - үнді жазы болады.

Мен мәңгілікке кетемін, ұшамын, еремін.

Ақ бұлттарда мен сені танимын, танимын.

Краннан үнсіз тамшылатып су,

Айдың нұры диванға төгілді.

Бүгін ештеңе айтпай кетіп қалдың.

Өзіңізді алаңдататын ештеңе жоқ сияқты,

Мүмкін ертең таңертең оңайырақ болар.

Терезені ашып, көзімді жұмамын.

Хор.