Летучая мышь - Аэроплан

У луны развалился жемчужный браслет,

И жемчужины звёзд раскатились мне вслед.

И опять темнота, и опять Ты не спишь,

Ты влетаешь в окно — Ты летучая мышь.

Из-за леса тоскливый доносится вой,

Ты на лампе качаешься вниз головой.

Всё вокруг неподвижно и залито сном,

Только ветка ореха стучится в окно.

Ты летишь во тьме ночной очарованный луной.

Ты привык к темноте, Ты всё время грустишь.

Ты всегда одинок — Ты летучая мышь.

Я не вздрогну от страшной улыбки твоей,

Я люблю находит себе странных друзей.

Расскажи как летел из обители сна,

Как за тысячи лет изменилась луна,

Расскажи о сиянии чёрных дыр,

Я хочу заглянуть в твой пугающий мир.

Ты летишь во тьме ночной очарованный луной.

Станет лес умирающий в чёрном огне,

Изменяясь плывут силуэты в окне,

Тихий шелест деревьев и гул голосов.

Ты оставив меня, улетишь на их зов.

Ты летишь во тьме ночной очарованный луной.

Айда інжу білезік үзілді,

Ал жұлдыздардың інжу-маржандары артымнан аунады.

Тағы да қараңғылық, тағы да ұйықтамайсың,

Сіз терезеге ұшасыз - Сіз жарғанатсыз.

Орманның ар жағынан мұңды дауыс естіледі,

Сіз шамның үстінде төңкеріліп тұрсыз.

Айналаның бәрі қозғалыссыз және ұйқыға толы,

Тек жаңғақ бұтағы терезені қағады.

Түн қараңғысында ай сиқырланып ұшасыз.

Қараңғылыққа үйреніпсің, Қайғылысың әр уақытта.

Сіз әрқашан жалғызсыз - Сіз жарғанатсыз.

Мен сенің қорқынышты күлкіңнен селт етпеймін,

Мен біртүрлі достар тапқанды жақсы көремін.

Ұйқыдан қалай ұшқаныңды айт,

Айдың мыңдаған жылдар ішінде қалай өзгергені

Қара тесіктердің жарқырауы туралы айтыңыз

Мен сенің қорқынышты әлеміңді көргім келеді.

Түн қараңғысында ай сиқырланып ұшасыз.

Орман қара отта өледі,

Терезеде өзгеретін силуэттер қалқып тұрады,

Ағаштардың тыныш сыбдыры мен дауыстардың ызылдағаны.

Сен мені тастап, олардың шақыруымен ұшып кетесің.

Түн қараңғысында ай сиқырланып ұшасыз.