Winterglut - Advocatus Diaboli

Im Jahre 1400 da lebte sie

Ein edles Geschöpf

So stolz und schön

Sie war ein Kind der Göttin

Und ging den alten Weg

Es war Winterszeit

Schnee lag über dem Land

Da kam er zu ihr

Und nahm ihre Hand

Denn sein Herz

War schon lang ihr zugewandt

Komm mit mir und werde mein Weib

Meine Liebe zu dir soll ewiglich sein

Winterglut in ihrem Haar

Doch sie fühlt die Kälte, das Eis

Flammen, die nie ihre Seele berühren

Niemals wie einst

Doch schon bald merkte er

Und sein Herz ward ihm schwer

Dass sie ihn nicht liebte, seinen Gott

Was sie fühlte war ihm fremd

Er konnte nicht verstehen

Dass nur die Erde ihr gebot

Seine Liebe ward zu Hass

Seines religiösen Wahns

Wie es ihr von ihm geschah

Sie wurde Opfer

Nach nur einem Jahr

Winterglut soll befreien

Deinen Leib

Von dem Bösen in dir

Du verlorenes Weib

1400 жылы ол сонда тұрды

Асыл жаратылыс

Сондай мақтаншақ және әдемі

Ол құдайдың баласы еді

Және ескі жолмен жүрді

Қыс мезгілі еді

Жерге қар жауды

Сосын оған келді

Және оның қолын алды

Өйткені оның жүрегі

Оған ұзақ уақыт берілген

Менімен бірге кел, менің әйелім бол

Саған деген махаббатым мәңгілік

Шашында қыстың шоғы

Бірақ ол суықты, мұзды сезінеді

Жандарына ешқашан тимейтін жалындар

Бұрынғыдай емес

Бірақ ол көп ұзамай түсінді

Ал оның жүрегі ауырлап кетті

Ол оны, оның Құдайын сүймеген

Оның сезгені оған жат еді

Ол түсіне алмады

Оған жер ғана бұйырды

Оның махаббаты жек көрушілікке айналды

Оның діни ақылсыздығы

Оның басынан өткендей

Ол құрбан болды

Бір жылдан кейін

Қысқы шоқтар босатылады

сенің денең

Ішіңдегі жамандықтан

Сіз әйелді жоғалтып алдыңыз