Naphtalia - Abduction

Sur le cadran des heures

Les ombres dansent, les ombres règnent

Quand rêves et veilles s’unissent

Les flots d’aise, de peine, que l'épuisement libère

Au faîte du geste, sur la toile blanche qui dit au peintre «Tu n’es capable de

rien «Comment décrire ce que même les sens peinent à saisir?

La raison fondre dans un amas de couleurs

La muse enivrante murmure des songes de splendeur

À l’esprit faible qui la mande et à elle se rend

Les ombres s’allongent aux heures les plus sombres

L’exécution tempère, tempère le tourment

Et comble en un instant, comble la béance immanente

Le contentement à l'épreuve de l’immense

L’inachevé prohibant le silence

Un regard sur la spirale de son ouvrage, un ciel de vertige flamboyant

Achève par le détail la veillée angoissante, rythmant de la pointe imprégnée

ses élans

Repentant des échecs et énièmes faux espoirs

Les nuées noires s’envolent des champs d’orage qu’il sème

À l’aphélie des siens pour atteindre un ciel si froid

Lui dont les ailes si adroites disparaissent en pluie de cendres

Le spectre des heures défile comme s'éloignent les années

«Et le peintre en somme ne dit rien, il se tait, et je préfère cela "

Naphtalia (x9)

Сағаттық нөмірде

Көлеңке билейді, көлеңке билейді

Арман мен ояну біріккенде

Жеңілдік толқындары, қайғы-қасірет, шаршау босатады

Қимылдың шыңында, ақ кенепте суретшіге «Сіз қабілетті емессіз

Ештеңе «Тіпті сезімдер ұға алмайтын нәрсені қалай сипаттауға болады?

Себеп түстердің шоғырына ериді

Есірткіш муза салтанатты армандайды

Оған жалбарынатын әлсіз рухқа және оның мойынсұнуына

Көлеңкелер ең қараңғы сағаттарда ұзарады

Орындау ашуландырады, азапты басады

Және лезде толтырады, имманентті олқылықты толтырады

Қанағат үлкен сынақтан өтті

Аяқталмаған тыйым үнсіздік

Оның жұмысының спиральіне бір көзқарас, жалындаған вертиго аспаны

Егжей-тегжейлі сіңдірілген ұшымен тыныстап, азапты сақтықты аяқтайды

оның импульстары

Сәтсіздіктерге және жалған үміттерге өкіну

Ол еккен дауылды даладан қара бұлттар ұшып кетеді

Сондай суық аспанға жету үшін өз апелионына

Қанаттары сонша епті күл жаңбырында жоғалып кететін адам

Жылдар өтіп бара жатқанда сағаттардың елесі айналады

«Ал суретші қысқасы ештеңе айтпайды, ол үндемейді, мен мұны қалаймын»

Нафталия (x9)