The Garden & The Road - Aaron Thompson

On the last train to Providence

I will wear my mask

And believe that all my joyful thoughts

Will bring the colors back

The radio was playing

There’s a memory of a note

That cries and recedes, and gnashes it’s teeth

As it drifts along the coast

My wrongs they are many

But my regrets they are none

Only a lonely shadow ever hurt no one

And I dreamed a life I’ve never known

Filled my pockets with the falling snow

I stand in time between the past and the unknown

Between the garden and the road

As the last great war hero

Looked upon his men

He said 'My weary sons I fear

My faith is wearing thin.'

For he had come to love them

And he saw them as his own

He stepped back from the podium

And followed his thoughts home

As he gazed upon that open road

He filled his pockets with the falling snow

He walks in time between his past and his unknown

Between his garden and the road

Провиденске  соңғы пойызда 

Мен маскамды киемін

Менің барлық қуанышты ойларыма сеніңіз

Түстерді қайтарады

Радио ойнап тұрды

Жазбаның жады бар

Бұл жылап, шегініп, тістерін қайрап жатыр

Ол жағалаумен  ағып жатқанда

Менің қателіктерім көп

Бірақ олардың жоқтығына өкінемін

Тек жалғыз көлеңке ешкімді жаман жаман жатады

Мен ешқашан білмеген өмірді армандадым

Қалтамды жауған қарға толтырдым

Мен өткен мен белгісіз арасында уақыт тұрамын

Бақ пен жолдың арасында

Соңғы ұлы соғыс қаһарманы ретінде

Жігіттеріне қарады

Ол      менің  шаршаған  ұлдары                      қорқамын                                              шаршаған                                               Д  |

Менің сенім жіңішкерді».

Өйткені ол оларды жақсы көрді

Олар оларды өздігінен көрді

Ол мінбеден кері шегінді

Және оның ойымен үйге келді

Ол осы ашық жолға қарап отырып

Ол қалталарын жауған қарға толтырды

Ол өткен және оның белгісіздігі арасында уақытында жүреді

Оның бағы мен жолдың арасында