Вороны - Химера

Разорались вороны, разлохматились тучи —

До весны осталось полгода…

Оттепель расквашенным рылом сопливит дороги,

Только крови нет и нет свободы…

Разревелась зима, разбухли мозги —

До смерти осталось пять лет…

Ветра дуют, холодным духом душат всё,

Что осталось в душах,

Только боли нет…

Рассыпался порох, расплавились пули,

От ружья остался лишь ствол,

Дым последней затяжки не оставил надежды

Кто всё выдержал — тот ушёл…

Засохли цветы, износились носки,

От любви остались лишь сны…

Июльский четверг всю зиму терпел,

Да так и не дожил до весны…

Жил, торопясь, помер, спеша,

Хоронили впопыхах,

А душа — здесь рядом,

Здесь рядом,

Здесь рядом,

Здесь рядом…

Қарғалар айқайлады, бұлттар шуылдады -

Көктемге дейін алты ай қалды...

Қанды тұмсығы бар жылымық жолдарды дірілдейді,

Тек қана қан мен бостандық жоқ...

Қыс ырылдады, миы ісіп кетті -

Өліміне бес жыл қалды...

Желдер соғады, олар бәрін суық рухпен тұншықтырады,

Жандарда не қалады

Тек ауырмайды...

Ұнтақ ұнтақталды, оқтар еріді,

Мылтықтан оқпан ғана қалды,

Соңғы демнің түтіні үміт қалдырмады

Кім бәрінен аман қалды - ол кетті ...

Гүлдер қурап, шұлықтар тозған,

Махаббаттан тек армандар қалды...

Шілде Бейсенбі қыс бойы шыдап,

Иә, және көктемге дейін өмір сүрген жоқ ...

Асығыс өмір сүрді, асығыс өлді,

Асығыс жерленген

Ал жан жақын жерде,

Жақын жерде,

Жақын жерде,

Жақын жерде…