Похороны - Ленинград

Солнце заблестит, как солдата бляха

Кто-то «Опусти!», — завопит со страху

Камни и песок станут пухом праху

Сбитый из досок гроб — тесная рубаха!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

Сумасшедший бомж — ешь могильный смерд!

Скажет: «Ну и что ж… Смерть — всегда десерт!

Вот, Иван Сусанин, тоже делал нычки»

Да, здесь по расписанию ходят электрички!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

Вау!

Я сам!

Бес придет больной на последний ужин

Из глазницы гной, по асфальту лужи

И пройдёт закат, потом будет зорька —

По дороге МКАД едет свадьба

Горько!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

«Похороны!

Похороны!" — хором орут вороны!

Жауынгердің төсбелгісіндей күн нұрын төгеді

Біреу «Қой!» – деп қорқып айғайлайды

Тастар мен құм күлге айналады

Тақтадан құлаған табыт - бұл тар көйлек!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

Жынды бомж - ауыр сасық же!

Ол: «Ал, жақсы ... Өлім әрқашан тәтті!

Міне, Иван Сусанин де нычки жасады »

Иә, мұнда пойыздар кесте бойынша жүреді!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

Апыр-ай!

Мен өзім!

Шайтан соңғы кешкі асқа дейін ауырады

Көз ұясынан ірің, асфальтта шалшық

Күн батады, содан кейін таң болады -

МКАД жолының бойында той келе жатыр

Ащы!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!

«Жерлеу!

Жаназа!» – деп қарғалар хормен айғайлайды!