Скажи, зачем - Владимир Ждамиров

Ну где ж вы годы, детства золотого.

Куда уходят, озорные дни?

Нельзя назад, нам к ним, вернуться снова.

Останутся, лишь в памяти, они.

А за деревней, лес шумит угрюмый.

Где был когда-то крохотный лесок.

А помнишь ту березку молодую.

С которой пили, мы весенний сок.

Припев:

Душа моя, с годами не остыла.

А сердце бьется, память теребя.

Скажи, зачем нас время разлучило?

Скажи зачем, я помню про тебя?

Но время наше, быстро пролетело.

И не вернуть, от прошлого ни дня.

Душа моя в разлуке опустела.

И позабыла, ты давно меня.

Припев.

Дороги наши, в жизни разминулись.

Ты замужем, я тоже не один.

Не знаю, позабыть тебя смогу ли.

Хоть и покрыт, я инеем седин.

Припев.

Скажи зачем, я помню про тебя?

Скажи зачем, я помню про тебя?

Ал, қайдасың жылдар, алтын балалық.

Қайғылы күндер қайда кетеді?

Біздің оларға қайта оралуымыз, қайта оралуымыз мүмкін емес.

Олар тек есте қалады.

Ал ауылдың ар жағында мұңлы орман сыбдырлайды.

Бір кездері кішкентай орман болған жерде.

Сол жас қайың есіңде ме.

Ішкеніміз – көктем шырынымыз.

Хор:

Жылдар өтсе де жаным суыған жоқ.

Ал жүрек соғады, еске түсіреді.

Айтыңызшы, уақыт бізді неге ажыратты?

Айтшы неге, мен сені есімде қалдым ба?

Бірақ уақытымыз тез өтіп кетті.

Және өткеннен бір күн емес, оралмаңыз.

Айырыққанда жаным бос.

Ал сен мені көпке дейін ұмыттың.

Хор.

Біздің жолдар, өмірде, бір-бірін сағынды.

Сен үйленгенсің, мен де жалғыз емеспін.

Мен сені ұмыта аламын ба білмеймін.

Жабық болса да, мен аяздан сұр түстімін.

Хор.

Айтшы неге, мен сені есімде қалдым ба?

Айтшы неге, мен сені есімде қалдым ба?