Ревность - Ресторатор

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Но, знаю, все равно вернёшься завтра

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Я заберу тебя в большой город

И закрою в четырех стенах своего замка

Стража выпустит тебя нескоро

Мне совсем тебя не жалко ведь

Я заберу тебя в большой город

Ты забудешь всех своих бывших

Ты подаришь мне своё сердце

Ради всех здесь раньше живших

Ты не одна в этих лабиринтах дворца

Я наблюдаю за тобой бережно

Тебе не удастся заметить творца

Я замурован в стенах и скрыт под одеждами

Я развиваюсь флагами на бойницах

Под ними трупами лежат твои бывшие

Мне иногда грустно и часто хочется

Сжечь весь этот город, не оставив выживших

Я заберу тебя в большой город

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Но, знаю, все равно вернёшься завтра

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Но, знаю, все равно вернёшься завтра

Я заберу тебя в большой город

Я обложу твои ноги золотом

Наши чувства вспыхнут как порох

Наши чувства амуром уколоты

Я назову твоим именем реку

Что омывает границы царства

Меня не вылечит главный лекарь

Ему уже не найти лекарство

Ты холодна и закрыта

Я сам как молчаливый охранник у двери замка

Возьму на душу этот грех, прости

И ты умрёшь так и не покинув крепости

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Но, знаю, все равно вернёшься завтра

И ты в плену моих оков

Закрыта в залах моего замка

Вроде всегда можешь уйти легко

Но, знаю, все равно вернёшься завтра

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Бірақ мен сенің ертең қайтатыныңды білемін

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Мен сені үлкен қалаға апарамын

Ал мен сарайымның төрт қабырғасына жабыламын

Күзетшілер сені жақында шығармайды

Мен сені мүлде аямаймын

Мен сені үлкен қалаға апарамын

Сіз барлық бұрынғы достарыңызды ұмытасыз

Сен маған жүрегіңді бересің

Бұрын осында тұрғандардың барлығына

Сіз сарайдың бұл лабиринттерінде жалғыз емессіз

Мен сені мұқият қараймын

Жаратушыны байқай алмайсыз

Мен қабырғалармен қоршалған және киімнің астына жасырылғанмын

Мен бос орындарға жалаушаларды әзірлеймін

Олардың астында бұрынғы мәйіттерің жатыр

Мен кейде мұңайып, жиі қалаймын

Осы қаланы түгелдей өртеп жіберіп, тірі қалғандарды қалдырмаңыз

Мен сені үлкен қалаға апарамын

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Бірақ мен сенің ертең қайтатыныңды білемін

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Бірақ мен сенің ертең қайтатыныңды білемін

Мен сені үлкен қалаға апарамын

Мен сенің аяғыңды алтынмен орап аламын

Сезімдеріміз мылтық отындай тұтанады

Біздің сезімдерімізді құмырсқа шаншып алады

Мен сенің атыңа бір өзен беремін

Бұл патшалықтың шекарасын жуады

Бас дәрігер мені емдемейді

Ол енді ем таба алмайды

Сіз суық және жабықсыз

Мен өзім сарай есігіндегі үнсіз күзетші сияқтымын

Мен бұл күнәні жаныма аламын, кешіріңіз

Ал бекіністен шықпай өлесің

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Бірақ мен сенің ертең қайтатыныңды білемін

Ал сен менің бұғауымның тұтқынысың

Менің сарайымның залдарында жабық

Сіз әрқашан оңай кететін сияқтысыз

Бірақ мен сенің ертең қайтатыныңды білемін