Léocadia: "Les chemins de l’amour" - Yvonne Printemps, Франсис Пуленк

Les chemins qui montent à la mer ont gardé de notre passage

Des fleurs effeuillées et l'écho, sous leurs arbres, de notre rire clair.

Hélas !

Les jours de bonheur radieux, de joies envolées,

Je vais sans en trouver trace dans mon cœur.

Chemins de mon amour, je vous cherche toujours,

Chemins perdus vous n'étes plus et vos défauts sont sourds.

Chemin du désespoir, chemin du souvenir, chemin du premier jour

Divin chemin d’amour.

Si je dois l’oublier un jour, la vie effaçant toutes choses

Je veux qu’en mon cœur un souvenir repose plus fort que notre amour

Le souvenir du chemin où tremblante et toute éperdue

Un jour j’ai senti sur moi brûler tes mains.

Chemins de mon amour, je vous cherche toujours,

Chemins perdus vous n'étes plus et vos défauts sont sourds.

Chemin du désespoir, chemin du souvenir, chemin du premier jour

Divin chemin d’amour.

Теңізге шығатын жолдар біздің өткелімізден алыстады

Жапырақсыз гүлдер мен олардың ағаштарының астында біздің мөлдір күлкіміздің жаңғырығы.

Әттең!

Жарқыраған бақыт, ұшқан қуаныш күндері,

Жүрегімде оның ізін таппай барамын.

Махаббатымның жолдары мен сені әрқашан іздеймін,

Жоғалған жолдар, сіз енді жоқсыз және сіздің қателіктеріңіз саңырау.

Үмітсіздік жолы, еске алу жолы, бірінші күннің жолы

Құдайдың махаббат жолы.

Егер мен оны ұмытсам, өмір бәрін өшіреді

Мен жүрегімде біздің махаббатымыздан да күшті есте сақтауды қалаймын

Дірілдеп, мазасызданған жолдың есінде

Бір күні сенің қолдарың маған күйіп тұрғанын сездім.

Махаббатымның жолдары мен сені әрқашан іздеймін,

Жоғалған жолдар, сіз енді жоқсыз және сіздің қателіктеріңіз саңырау.

Үмітсіздік жолы, еске алу жолы, бірінші күннің жолы

Құдайдың махаббат жолы.