Письмо - Чай вдвоём

Лист… перо… Я пишу письмо, ну, что на меня нашло ведь года два прошло.

Если б не альбом, твоё фото в нём, кто бы напомнил о том, что мы были вдвоём,

но я то знаю:

Припев:

Когда моё письмо уносит почтальон верю увидит он тебя.

Ты у дверей стоишь о чём-то говоришь, но в душе молчишь.

Когда моё письмо уносит почтальон верю увидит он тебя.

Ты у дверей стоишь о чём-то говоришь, но в душе молчишь.

А помнишь двор?

Место последних сор, на твой укор ты мой услышишь взор.

В ночь я принёс букет, но ты сказала «нет», это был последний любви ответ,

теперь я знаю:

Припев:

Когда моё письмо уносит почтальон верю увидит он тебя.

Ты у дверей стоишь о чём-то говоришь, но в душе молчишь.

Когда моё письмо уносит почтальон верю увидит он тебя.

Ты у дверей стоишь о чём-то говоришь, но в душе молчишь.

Когда, когда увидит он… Грустишь, грустишь обо мне, молчишь.

Когда моё письмо уносит почтальон верю я ты у дверей грустишь о чём-то,

о чём-то без меня.

Когда…

Парақ... қалам... Хат жазып жатырмын, екі жылдан кейін басыма не келді.

Альбом болмаса фотоң бар, бірге болғанымызды кім есімізге салар еді,

бірақ мен мұны білемін:

Хор:

Пошташы хатымды алғанда, сені көретініне сенемін.

Есік алдында тұрып бірдеңе айтып жатырсың, бірақ жан дүниеңде үнсіз.

Пошташы хатымды алғанда, сені көретініне сенемін.

Есік алдында тұрып бірдеңе айтып жатырсың, бірақ жан дүниеңде үнсіз.

Аула есіңізде ме?

Соңғы қоқыстың орны, сенің сөгісіңді естисің менің көзқарасымды.

Түнде мен гүл шоғын әкелдім, бірақ сен «жоқ» дедің, бұл махаббатқа соңғы жауап болды,

енді мен білемін:

Хор:

Пошташы хатымды алғанда, сені көретініне сенемін.

Есік алдында тұрып бірдеңе айтып жатырсың, бірақ жан дүниеңде үнсіз.

Пошташы хатымды алғанда, сені көретініне сенемін.

Есік алдында тұрып бірдеңе айтып жатырсың, бірақ жан дүниеңде үнсіз.

Қашан, көрсе... Мұңсыз, мен үшін мұңайып, үнсіз.

Менің хатымды пошташы алып кеткенде, сіз есік алдында бір нәрсеге қайғырып жатырсыз деп ойлаймын,

менсіз бір нәрсе туралы.

Қашан…