Krakowski Spleen - Maanam

Chmury wiszą nad miastem, ciemno i wstać nie mogę

Naciągam głębiej kołdrę, znikam, kulę się w sobie

Powietrze lepkie i gęste, wilgoć osiada na twarzach

Ptak smętnie siedzi na drzewie, leniwie pióra wygładza

Poranek przechodzi w południe, bezwładnie mijają godziny

Czasem zabrzęczy mucha w sidłach pajęczyny

A słońce wysoko, wysoko świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «RAZ!»

Ze słońcem twarzą w twarz

Ulice mgłami spowite, toną w ślepych kałużach

Przez okno patrzę znużona, z tęsknotą myślę o burzy

A słońce wysoko, wysoko świeci pilotom w oczy

Ogrzewa niestrudzenie zimne niebieskie przestrzenie

Czekam na wiatr, co rozgoni

Ciemne skłębione zasłony

Stanę wtedy na «RAZ!»

Ze słońcem twarzą w twarz

Қаланы бұлт басып, қараңғы, мен тұра алмаймын

Мен көрпені тереңірек тартамын, жоғалып кетемін, өз-өзіме тығыламын

Ауа жабысқақ және тығыз, ал ылғал беттерге түседі

Құс ағашта мұңайып отырады, қауырсындарын жалқаулап тегістейді

Таң түске айналады, сағаттар өтеді

Кейде өрмекшінің торына ілінген шыбын ызылдайды

Ал күн биік, биік ұшқыштардың көзінде жарқырайды

Ол суық көк кеңістіктерді жалықпай жылытады

Желдің қуып кетуін күтемін

Қараңғы бүктелген перделер

Содан кейін мен "БІР РЕТ!"

Күнмен бетпе-бет

Көшелерді тұман басып, соқыр шалшықтарға батып жатыр

Шаршап терезеден қарасам дауылды сағынып

Ал күн биік, биік ұшқыштардың көзінде жарқырайды

Ол суық көк кеңістіктерді жалықпай жылытады

Желдің қуып кетуін күтемін

Қараңғы бүктелген перделер

Содан кейін мен "БІР РЕТ!"

Күнмен бетпе-бет