Встреча - Каста

Влади:

Я помню Олечку — тихоней ниже травы,

А тут я слышу в телефоне чё где там вы.

На встречу одногрупников приходит Олечка,

В бля*ских чулках, в юбке зимой, в очках.

Такая: «Тыры пыры, алё малё,

Ой ой ей, всё нормалёк».

«Олечка что с тобой?

Вобще как ты?»

А она уже поддатая: «Фау фау у меня всё пиз*ато».

А те, кто был оторваный безбашенными,

Теперь стали покорными мамашами.

Я помню этих приколисток, поверить сложно,

Что, кто-то стал из них экономистом дотошным.

Немного пьянее я объявил одной из них,

Как я болел ею все пять лет горестных.

И вот я дожил чтоб признатся так запросто

И прямо в том же ей признался, блин, староста.

Припев:

Вот время было помню: таким казался мир огромным

И те кто стал теперь посторонним, вспоминается с теплом мне.

Вот время было помню: таким казался мир огромным,

И те кто стал теперь посторонним, вспоминается с теплом мне.

Шым:

У меня был друг… Когда прошлого касаются мысли,

Во многих эпизодах появляемся мы с ним,

Уехал он лет семь назад,

Звонил каждый год, передавал привет всем.

Ну вы же знаете, как это по межгороду,

Весёлое подбадривание: «Приедешь скоро там?»

И вот он здесь проездом какой то левый чувак,

С деловым видом и тоном мрачный, вобщем чужак.

Приличия ради, посидели в ресторане,

Воспоминания ранние попереберали.

Новых тем не нашлось, ели молчаливо,

Собрался в аэропорт гость — «Ну счастливо.»

«Как общались мы раньше, что роднило нас?»

Сотни мелочей пустяшных, но всё сдвинулось,

Человек регенерируется весь за семь лет,

Клеток, из которых состояли мы, совсем нет.

Припев:

Вот время было помню: таким казался мир огромным

И те кто стал теперь посторонним, вспоминается с теплом мне.

Вот время было помню: таким казался мир огромным,

И те кто стал теперь посторонним, вспоминается с теплом мне.

Мы часто собирались в тесном кругу друзей.

Мы часто собирались в тесном кругу друзей.

Влади:

Олечка есімде - шөптің астында тыныш,

Сосын телефоннан сенің қайда екеніңді естимін.

Олечка сыныптастарының кездесуіне келеді,

Блять шұлықта, қыста юбкада, көзілдірікпен.

Мынадай: «Тири пири, але кішкентай,

О, ой, бәрі жақсы».

«Оля, саған не болды?

Қалайсыз?»

Ал ол қазірдің өзінде мас болып: «Фау, мен бәрібір боқпын».

Ал бейқамдар жұлып алғандар,

Енді олар бағынышты анаға айналды.

Бұл еркелер есімде, сену қиын

Олардың бірі мұқият экономист болғаны.

Кішкене маскүнемді мен олардың біріне жарияладым,

Бес жыл бойы оның қасында қалай ауырдым.

Сондықтан мен оңай мойындау үшін өмір сүрдім

Қарғыс атқыр басшы оған да дәл солай мойындады.

Хор:

Сол кез есімде: әлем өте үлкен болып көрінетін

Ал енді жат болып кеткендер менің есімде жылы лебіздер.

Уақыт есімде: әлем өте үлкен болып көрінді,

Ал енді жат болып кеткендер менің есімде жылы лебіздер.

Шым:

Менің досым бар еді... Ойлар өткенді қозғағанда,

Көптеген эпизодтарда біз онымен бірге боламыз,

Ол жеті жыл бұрын кеткен

Жыл сайын қоңырау шалып, сәлем берді.

Қалааралықта қалай екенін білесің,

Көңілді ынталандыру: «Жақында келесің бе?»

Міне, ол сол жақтан өтіп бара жатыр,

Іскерлік түрі мен үнімен, мұңды, жалпы, бейтаныс.

Әдептілік үшін біз мейрамханада отырдық,

Естеліктер ерте perepereberali.

Жаңа тақырып табылмады, үндемей тамақтанды,

Әуежайға жиналған қонақ – «Жарайды, бақытты».

«Біз бұрын қалай сөйлестік, бізді не туыстырды?»

Жүздеген ұсақ-түйек, бірақ бәрі қозғалды,

Адам жеті жылда қайта қалпына келеді,

Біз құраған жасушалар мүлдем жоқ.

Хор:

Сол кез есімде: әлем өте үлкен болып көрінетін

Ал енді жат болып кеткендер менің есімде жылы лебіздер.

Уақыт есімде: әлем өте үлкен болып көрінді,

Ал енді жат болып кеткендер менің есімде жылы лебіздер.

Біз жақын достардың ортасына жиі жиналатынбыз.

Біз жақын достардың ортасына жиі жиналатынбыз.