Marie-thérèse - Charles Trenet

Le temps n’est plus des premiers rendez-vous.

Vous souvient-il, ma mie, quand je venais chez vous

Parler d’amour pour vous faire sourire àvotre aise,

Marie-Thérèse?

Le temps n’est plus du jardin parfumé,

Mais quand reviendra Mai,

Nous irons nous aimer

Dans les buissons,

Nous aurons des frissons

Qui nous plaisent,

Marie-Thérèse.

Les soirs d’hiver ne sont pas faits pour nous,

Mais l’hirondelle est notre messagère.

Soleil d’avril, mon copain de toujours,

Pour un jour, un seul jour

De printemps et d’amour,

Reviens-nous vite au milieu de l’hiver

Trop sévère

Sans arbres verts.

Marie-Thérèse, mon premier rendez-vous,

Je m’en souviens ce soir, et cela m’est très doux,

Vous habitiez du côtéde la Sèvre nantaise,

Marie-Thérèse.

Dans la maison qui sentait le tilleul,

Il y avait votre aïeul

Mais nous étions bien seuls.

Je me souviens d’un petit chat qui dormait

Sur une chaise,

Marie-Thérèse.

Vous m’avez dit: «Je vous aime d’amour.»

J’ai répondu: «Il le faut bien un jour.»

Pourtant, un jour, par le train de Paris,

Je suis parti la nuit

Dans le bruit et la pluie.

C'était l’automne, et je crois en Décembre, le seize,

Marie-Thérèse.

Le temps n’est plus du jardin parfumé,

Mais quand reviendra Mai,

Nous irons nous aimer

Dans les buissons,

Nous aurons des frissons qui nous plaisent,

Marie-Thérèse.

Енді бірінші кездесулер уақыты емес.

Есіңде ме, жаным, үйіңе келген кезім

Сізге күлімсіреу үшін махаббат туралы сөйлесу,

Мари Тереза?

Хош иісті бақтан енді уақыт жоқ,

Бірақ мамыр оралғанда,

Біз бір-бірімізді жақсы көру үшін барамыз

Бұталарда,

Біз тоңып қаламыз

бізге кім ұнайды,

Мари Тереза.

Қысқы кештер біз үшін емес,

Бірақ қарлығаш біздің хабаршымыз.

Сәуір күні, мәңгілік досым,

Бір күн, бір күн

Көктем мен махаббаттан,

Қыстың ортасында бізге тез оралыңыз

Тым ауыр

Жасыл ағаштарсыз.

Мари-Терез, менің алғашқы кездесуім,

Мен оны бүгін кешке есіме түсірдім және бұл маған өте тәтті,

Сіз Нант-Севр жағында тұрдыңыз,

Мари Тереза.

Линденнің иісі шыққан үйде,

Сенің атаң болған

Бірақ біз жалғыз қалдық.

Кішкентай мысық ұйықтап жатқаны есімде

Орындықта,

Мари Тереза.

Сен маған: «Мен сені қатты жақсы көремін» дедің.

Мен: «Сен де бір күні керексің» дедім.

Бір күні Парижден пойызбен

түнде кетіп қалдым

Шу мен жаңбырда.

Бұл күз болды, мен ойлаймын, он алтыншы желтоқсан,

Мари Тереза.

Хош иісті бақтан енді уақыт жоқ,

Бірақ мамыр оралғанда,

Біз бір-бірімізді жақсы көру үшін барамыз

Бұталарда,

Бізге ұнайтын суық болады,

Мари Тереза.