Odissea di Ulisse pensionato di Bellaria - Zona Mc

Un vecchio con l’Alzheimer riesce a uscire di nascosto

Mentre la badante tiene la musica alta per mettere a posto

I suoi passi sono felpati per natura

Perché alla sua età anche solo la respirazione è dura

E pensa «ah ora mi son liberato

Posso ritornare nel paesino di cui i miei figli m’han sequestrato»

Il fatto che è in pigiama manco l’ha notato

E intanto segue lo stesso percorso al quale da una vita è abituato

Si ferma a guardar le macchine sbava e non pensa a niente

Ma sente che tutti quanti van troppo velocemente

E vorrebbe guidare perché sulle gambe non si regge

E non sa che è per quello che la legge ha anche la sua patente

«ma dove sto andando?

boh me lo son dimenticato

Ah si a prendere la bici che quel giorno gli ho prestato»

E intanto passa un amico ancora sano e quindi giustamente stupito

E gli chiede «chi aspetti cosi vestito?»

Ulisse sente a malapena quel suo grido

Con timpani ben tappati mezzo sordo non ha neanche ben capito

Ma si accende ride e il riso si fa tosse e dopo aver tossito

Gli risponde con un «eh…guarda te com'è che son finito»

Poi si accorge che gli manca l’equilibrio

E si appoggia al portone che ha lasciato aperto e lo trascina

In uno scivolone e mentre cade Ulisse

Sbatte forte la testa sull’infisso

Si risveglia disteso in un letto attorno tutto bianco

E si convince di esser finalmente in paradiso avendoci creduto tanto

Intanto spostando il braccio fa cadere i pannoloni e a fianco

Suo figlio gioisce vedendo che è salvo

Gli parla ma non lo riconosce più

Gli chiede se è l’angelo che da una vita lo protegge da lassù

E lui perdendo un attimo la sua pazienza

Ricordandolo da giovane abbassa lo sguardo e pensa

A saperlo prima piuttosto che vivere come un vegetale

Anzi come un vegetale in un vaso poco annaffiato in fin di vita in ospedale

Anzi annaffiato con farmaci che rendon sopportabile una condizione altrimenti

tremenda

Forse avrebbe scelto una morte violenta

Альцгеймер ауруына шалдыққан қарт жасырын кетіп                                    Жасырын                                                                                                   Альцгеймер         қарт       қарт        

Қамқоршы жинастыру үшін музыканы қатты ойнап жатқанда

Оның қадамдары табиғатынан жұмсақ

Өйткені оның жасында жай тыныс алудың өзі қиын

Ол: «Енді мен өзімді босаттым

Мен балаларым ұрлап кеткен кішкентай ауылға қайта аламын»

Ол өзінің пижама кигенін де байқамады

Ол                                                                                      өм                                                                                               |

Ол дірілдеген машиналарға қарауды тоқтатады және ештеңе туралы ойламайды

Бірақ ол барлығы тым жылдам жүріп жатқанын сезеді

Ал аяғымен тұра алмайтындықтан көлік жүргізгісі келеді

Оның да жүргізуші куәлігі заңда бар екенін ол білмейді

«бірақ мен қайда барамын?

білмеймін, ұмытып кетіппін

Иә, мен оған сол күні жалға берген велосипедті аламын»

Және осы уақытта, әлі де сау, сондықтан да, демек, өтіп бара жатыр

Ол одан "осындай киініп кімді күтіп жүрсің?" деп сұрайды.

Улисс оның жылағанын әрең естиді

Құлақ қалқаны жақсы тығындалған, жартылай саңырау ол тіпті түсінбеді

Бірақ ол жанып, күледі, ал күлкі жөтеліп, жөтелгеннен кейін

Ол "аа... мен қалай болғанымды қара" деп жауап береді.

Сонда ол тепе-теңдіктің жоқтығын түсінеді

Ол ашық қалдырған есікке сүйеніп, оны сүйреп апарады

Улисс құлап жатқанда

Ол басын терезе жақтауына қатты ұрады

Ол ақ төсекте жатып оянады

Және ол көп сенгендіктен, ақыры жұмаққа кіретініне өзін сендіреді

Бұл уақытта, қолды қозғалтқанда жөргек төмен          төмен                                                                     |

Баласы оның аман қалғанына қуанады

Ол онымен сөйлеседі, бірақ оны енді танымайды

Ол оны өмір бойы сол жерден қорғаған періште ме деп сұрайды

Бір сәтке шыдамы таусылады

Жас кезінде есіне түсіп, көзін төмен түсіріп, ойлайды

Оны                көкөніс                                                                                                                                     |

Шынында да, ауруханада өлетін көкөністер сияқты

Шынында да, жағдайды басқаша көтеретін дәрілермен жуылады

орасан зор

Мүмкін ол қатыгез өлімді таңдаған болар