Chemical Sunset - White Willow

She left him on the roof

Looking out onto the city

It’s towers concrete and steel

One humid afternoon

In a month of dying crickets

And corpses of burned out cars

With the image of his profile

Still etched on teary eyes

And the chemical sunset

That stained their good bye

And later that year

When the satellites were falling

Debris from a crowded sky

She often thought of him

And the roof where he was waiting

Through days and through fevered nights

And she fears now the streets

That once led her to his house

Are erased by the colours

Of poisonous skies

Ол оны шатырда қалдырды

Қалаға қарайды

Бұл бетон және темір мұнаралар

Ылғалды бір түсте

Крикеттер өліп жатқан айда

Өртеніп кеткен көліктердің мәйіттері

Профильінің суретімен 

Әлі де  жасы аққан көздерде

Және химиялық күн батуы

Бұл олардың қоштасуына нұқсан келтірді

Және сол жылдың соңында

Спутниктер құлаған кезде

Толып жатқан аспаннан түскен қоқыс

Ол оны жиі ойлайтын

Және ол күткен шатыр

Күндер мен ыстығы бар түндер арқылы

Енді ол көшелерден қорқады

Бірде бұл оны үйіне алып келді

Түстермен өшіріледі

Улы аспаннан