Onward - Wende

On the fields of the final war,

no light shines.

Silence is everything;

Silence of human pain.

Darkness becomes, where

horizons seek the firmaments.

No screams to betray

as oblivion falls into us.

No light will ever reach our eyes,

memories won’t recall.

Shivering bodies in empty darkness,

Shivering bodies of human pain.

Held in a past that once was,

where new horizons began.

Emptiness will become

as if nothing ever was.

Fallen through Dark Ages past;

centuries of wakeful torment.

Voiceless bodies so alone in pain,

Voiceless fields of human death,

The forest of our ageless fear

has overgrown the unknown past.

The shade of the many trees,

hides the sight of a distant sun.

What would be beginnings, without an end?

Соңғы соғыс даласында,

жарық түспейді.

Тыныштық бәрі;

Адамның ауыртпалығының тыныштығы.

Қараңғылық қай жерде болады

көкжиектер аспандарды іздейді.

Сатқындық үшін айқай жоқ

өйткені ұмыту бізге түседі.

Ешбір жарық көзімізге түспейді,

естеліктер есіне түспейді.

Бос қараңғыда дірілдеген денелер,

Адамның ауырсынуынан дірілдеген денелер.

Бұрынғы  өткен                                                  

мұнда жаңа көкжиектер басталды.

Бостық болады

 ештеңе болмаған сияқты.

Өткен қараңғы ғасырлардан өтті;

ғасырлар бойы оянған азап.

Дауыссыз денелер жалғыз ауырады,

Дауыссыз адам өлімінің өрістері,

Біздің ескірмейтін қорқынышымыздың орманы

белгісіз өткенді басып тастады.

Көп ағаштардың көлеңкесі,

алыстағы күннің көрінбесін жасырады.

Соңы болмаса, басталуы не болмақ?