Fog - Wear Your Wounds

I can’t let go and dare to dream

Like pretty people with poison pens

When brittle ones are so torn apart

By broken books and the crooked cross

Gazing out on this world in flames

Sometimes I don’t know what to say

The pain is precious, yeah, it may be

I lick my wounds to remind me

Sooner or later every flame burns out

Without the fuel siphoned from our hearts

And i have faith in my disbelief

And the turbulence that it breeds

If we let our world go up in flames

The truth never mattered anyway

The pain is precious, don’t you see

I lick my wounds to remind me

When will this fog finally leave us?

Мен қоя алмаймын және армандаймын

Улы қаламдары бар әдемі адамдар сияқты

Сынғыштар бөлініп кеткенде

Сынған кітаптар мен қисық крест арқылы

Бұл әлемге жалынмен қарау

Кейде не айтарымды білмеймін

Ауыруы қымбат, иә, мүмкін

Еске       жараларымды  жалаймын         

Әрбір жалын ерте ме, кеш пе сөнеді

Біздің жүрегімізден отын жоқ

Мен өз сенімсіздігіме сенемін

Және ол тудыратын турбуленттілік

Егер біз бүкіл әлемге жалынға жол берсек

Шындық ешқашан маңызды емес еді

Ауырсыну қымбат, байқамайсың ба

Еске       жараларымды  жалаймын         

Бұл тұман бізді қашан тастап кетеді?