Нож - Варя Демидова

верить в приметы

зачем тебе этот пустяк

если любимой напишешь письмо

не забудь восклицательный знак

впрочем, с нейронами это не так

у перекрестка бродить как-нибудь

и на ступенях родную свою не целую

мост у пруда, убегай

не считая до ста тополя

ты их мне все равно нарисуй

синими красками мне до конца

дребезгами нашими стал

ты забери у единственной, ты забери

пару чудесных мгновений, перчатку и брошь

не вспоминай, чтов тринадцатый день

я уронила нечаянно нож

верить в приметы

кто выдумал этот пустяк

я уронила — никто не пришел

белгілерге сену

саған бұл қоқыс не үшін керек

егер сіз сүйіктіңізге хат жазсаңыз

леп белгісін ұмытпаңыз

дегенмен нейрондарда бұлай емес

әйтеуір жол айрығында адасу

ал баспалдақтарда мен өзімді сүймеймін

тоғанның жанындағы көпір, қашыңыз

жүз терекке дейін есептемегенде

Сіз бәрібір мен үшін оларды тартасыз

маған соңына дейін көк түстер

сынықтарымызға айналды

жалғыздан аласың, аласың

бір-екі тамаша сәттер, қолғап пен брошь

он үшінші күні бұл есімде жоқ

Мен абайсызда пышақты түсіріп алдым

белгілерге сену

бұл бос сөзді кім ойлап тапты

Мен құладым - ешкім келмеді