This Dark Day - Until Death Overtakes Me

Tore my hope away, left nothing within — hollow, scarred forever.

And their eyes never cease to look, the laughter goes on,

Inside my mind.

Every dream they tear apart.

My own belief against the masses.

Praise their own empty lives, they are

shallow gods.

Force me to believe their lies, infesting

Me with self-hate.

Self-hate is opening my veins, killing my mind.

Neverending self-destruction, neverending this hurt.

Want me To die, want me to weep, so many of them against my mind — torturing my dreams.

I rather weep eternally, than join your mindless optimism, I rather die now,

than ever be a part of your sick world.

I try to Forget all this pain, deny all the hurt, deny my own pity life.

The gentle dance — to caress, infest, a gate in my mind towards another life,

this one already forgotten.

Never have to look at Them again.

Breeding as the beasts that they are.

Procreate — promutate — why

wona’t you just become extinct.

The raging hate kept me here for another dark day, hating myself, hating them,

who denied my life and love.

The anger towards

This world burns and grows within, together with my facination and my desire

for Death.

Үмітімді үзіп тастадым, ішінде ештеңе қалдырмадым — қуыс, мәңгілік тыртық.

Олардың көздері ешқашан қарауын  тоқтатпайды, күлкі жалғасады,

Менің ойымда.

Олар әр арманды жыртып тастайды.

Көпшілікке қарсы менің өз сенімім.

Өздерінің бос өмірін мақтаңыз, олар

таяз құдайлар.

Мені олардың өтіріктеріне сенуге  мәжбүр етіңіз

Мен өзімді жек көрумен.

Өзімді жек көру тамырымды ашып, санамды өлтіруде.

Ешқашан өзін-өзі жою, ешқашан бұл азап.

Менің өлгенімді қалаймын, жылауымды қалаймын, олардың көпшілігі менің ойыма қарсы, армандарымды қинап жатыр.

Мен мәңгілік жылағанды ​​ұнатамын, сенің ақылсыз оптимизміңе қосылсам, қазір өлгенім дұрыс,

бұрыннан  ауру       бөлігі  болыңыз.

Мен бәрін ұмытуға  тырысамын      барлық азапты жоққа     өзімнің  аянышты өмірімді  жоққа    тырысамын.

Нәзік би — сипап, жұқтыру, басқа өмірге санамдағы қақпа,

бұл әлдеқашан ұмытылған.

Оларды ешқашан қараудың қажеті жоқ.

Жануарлар сияқты өсіру.

Өсіру — көбейту — неге

тек жойылып кетпейсің бе.

Қаһарлы жеккөрушілік мені тағы бір қара күнге қалдырды, өзімді жек көріп, оларды жек көріп,

менің өмірім мен махаббатымды жоққа шығарған.

Оған деген ашу

Бұл дүние менің құмарлығыммен және менің қалауыммен бірге өртеніп, өседі

Өлім үшін.