Io e la musica - Umberto Bindi

Il vento che correva su Genova

soffiava nella mia fisarmonica

nasceva piano la mia musica

e dentro al cuore solitudine

com’ero io, com’ero io

Cos diverso per l’abitudine

di raccontare tutto alle nuvole

sopra un cortile senza alberi

il mio concerto se ne andava via

da casa mia, volava via

giorni di favola e poi

la luce termin

e come fu non so

io mi ritrovo qui

un vento freddo volta le pagine

di questa storia senza miracoli

ricordo ancora i giorni inutili

gli errori fatti e perdonati mai

ma c’era lei, la musica

giorni pi amari che mai

nessun amico che

credesse ancora in me

ma adesso sono qui

e credo in me

in quello che ho

con una cosa in pi

l’amore

d’accordo, poco

in questo mondo che

non crede pi

in questo mondo che

non crede pi

Генуяның үстінен соққан жел

ол менің аккордеоныма соқты

менің музыкам баяу дүниеге келді

және жүректегі жалғыздық

мен болдым, солай болдым

Әдеттегіден басқаша

бұлттарға бәрін айту

ағашсыз ауланың үстінде

менің концертім аяқталды

менің үйімнен ұшып кетті

ертегі күндері

жарық бітті

және қалай болғанын білмеймін

Мен өзімді осы жерден таптым

суық жел парақтарын парақтайды

ғажайыптарсыз бұл тарих

Пайдасыз күндер әлі есімде

жіберілген қателіктер ешқашан кешірілмейді

бірақ ол жерде музыка болды

бұрынғыдан да ащы күндер

дос жоқ

маған әлі де сенді

бірақ қазір мен осындамын

және мен өзіме сенемін

менде бар нәрседе

тағы бір нәрсемен

махаббат

жақсы, көп емес

бұл дүниеде

енді сенбейді

бұл дүниеде

енді сенбейді