Игра Эфемерных Чувств - У.эР.А

Я правлю свои вены, лежа в холодной ванне,

открытый газ, включен «на возгоранье»…

От алкоголя в голове моей творится беспредел

и слышится гул опустошенных моих вен…

На серый асфальт тихо падает снег,

мороз на стекле напишет твое имя «грех»…

Лишь зажженная спичка и запах керосина…

сгорит в огне все, что ты во мне любила.

Полет с этажа — это секундное мгновение…

как птица в небесах, последний взмах крыла…

Удар об скалу, удар судьбы, увы, последний, увы,

я так люблю и ненавижу тебя…

Припев:

Все идет вперед, не идет оно назад,

кого это убивает… а кто этому рад…

Есть, что-то вроде, «от вчера до сегодня»,

чтоб забыться в этом, я готов на что угодно …

В отравленной душе моей на дне скопилась грязь

и заливая, вливая, я смываю эту мразь…

В глубине моей души боль тихим эхом отзовется

и я слышу, как сердце все медленней бъется…

Последняя секунда, последней капли грусть,

твои последние слова: «…»

Вены гудят, а сердце просит тепла,

на дне моей души скопилась грусть и тоска…

И проснувшись среди ночи, глядя в потолок,

я слышу шепот своих слов…

Дым сигарет въелся мне в душу,

в мягкое тело тихо входит игла,

угарный газ довел меня до удушья,

я так люблю и ненавижу тебя…

Припев:

Все идет вперед, не идет оно назад,

кого это убивает… а кто этому рад…

Вот так вот в жизни бывает, ты стремишься к чему-то…

а оно все дальше в даль от тебя… и почему так… и откуда,

откуда у них на это силы…

убегать от того, что приятно им было…

А на разваленном столе лежит пачка демидрола,

последний глоток, последнее слово…

Потерян ход мыслей…

самоубийство во благо собственной жизни.

В последний раз я вижу серое небо…

Замершее сердце, холодное тело.

Ты запомнишь навсегда мои последние слова:

Мен тамырымды түзетемін, салқын ваннада жатып,

ашық газ, «отқа» қосылды ...

Алкогольден менің басымда хаос бар

және сіз менің бос тамырларымның шуын естисіз ...

Сұр асфальтқа қар тыныш түседі,

шыныдағы аяз сіздің атыңызды «күнә» деп жазады ...

Тек жанған сіріңке мен керосиннің иісі ғана...

Менде сүйгеннің бәрі отқа жағылады.

Еденнен ұшу - бұл екінші сәт ...

аспандағы құстай, қанатының соңғы соққаны...

Тасқа тиген соққы, тағдырдың соққысы, өкінішті, соңғы, өкінішті,

Мен сені қатты жақсы көремін және жек көремін...

Хор:

Бәрі алға, артқа кетпейді,

бұл кімді өлтіріп жатыр... және оған кім қуанады...

«Кешеден бүгінге» деген сияқты нәрсе бар.

Оны ұмыту үшін мен бәріне дайынмын...

Уланған жанымның түбіне кір жиналды

және құйып, құйып, мен бұл қоқысты жуамын ...

Менің жан дүниемнің түкпірінде ауырсыну тыныш жаңғырықпен жаңғырық болады

мен жүрегімнің баяу соғуын естимін ...

Соңғы секунд, мұңның соңғы тамшысы,

Сіздің соңғы сөздеріңіз: «...»

Тамырлар дірілдеп, жүрек жылуды сұрайды,

көңілімнің түбінде мұң мен сағыныш жиналды...

Түн ортасында оянып, төбеге қарап,

Мен сөздерімнің сыбырын естимін ...

Темекі түтіні жанымды жеп қойды,

ине жұмсақ денеге тыныш кіреді,

көміртегі тотығы мені тұншықтырды,

Мен сені қатты жақсы көремін және жек көремін...

Хор:

Бәрі алға, артқа кетпейді,

бұл кімді өлтіріп жатыр... және оған кім қуанады...

Өмірде солай болады, бір нәрсеге ұмтыласың...

және ол сенен барған сайын алыс... және неге олай... және қайдан,

Олар бұған қайдан күш береді...

оларға ұнаған нәрседен қашыңыз ...

Ал құлаған үстелде демидрол қорабы жатыр,

соңғы жұтым, соңғы сөз...

Жоғалған ойлар тобы...

өз өмірі үшін өзін-өзі өлтіру.

Мен сұр аспанды соңғы рет көріп тұрмын...

Тоңған жүрек, салқын дене.

Сіз менің соңғы сөздерімді мәңгі есте сақтайсыз: