Эллада - TRUEтень

Припев:

Где-то теплыми волнами шумела Эллада.

А у нас, тут, красный снег за шиворот падал.

Мне это надо?

Надо давить их — гадов;

Соберется это «Озеро» и даст осадок.

Мы делаем то, что разносит тазики нах*й,

Выли люди, как собаки и плакала плаха.

Бездорожьем огибая дорожные знаки,

Валим эти композиции не для уха всякого.

Под самое сердце втыкаю эти стрелы.

Мы живем, как говорим;

говорим, как делаем.

Эти хворые дворы дадут оттенок серый,

Рука рисует чью-то боль на старом холсте.

Следы от стоптанных сапог на земле мерзлой,

Глаза искали свой чертог на этом небе звездном.

Ну, какой же я тебе браток, я — твой отец крестный.

Стирали руки об бетон мы, но не было слез.

Железные канаты завязаны в петли,

Я жить с рождения надежду в душе теплил.

Эти гремлены в погонах и ночью не дремлют.

Устало ноги волоку по холодной земле.

Тут, ложили поперек и ложили рядами.

Всем пох*й, и заслуги твои и медали.

Люди плакали молясь, люди рыдали.

Снова приходила в дом чей-то тихо беда.

Пускай течение уносит туда, где экватор.

Я вернул бы эту жизнь, но не вернул задаток.

Снова тучи, снова хмуро, заказы закатом.

Потерялся среди стен и заплутал в датах.

Они учили нас годами, у них семинары.

А я, снова че-то прячу в пиджаке старом.

Жизнь — не подарок;

паря, вруби фары!

Тут не выпустить бы дух, не отпустить пар.

К металлической решетке языком примерзну,

На свободу мы выходим, как в открытый космос.

Уже поздно, Вася, делать взгляд грозный,

Если на кулак мотают твой облезлый хвост.

Припев:

Где-то теплыми волнами шумела Эллада.

А у нас, тут, красный снег за шиворот падал.

Мне это надо?

Надо давить их — гадов;

Соберется это «Озеро» и даст осадок.

Хор:

Бір жерде Эллада жылы толқындармен шуылдады.

Міне, міне, қызыл қар жауып жатты.

Ол маған керек?

Біз оларды - бауырымен жорғалаушыларды ұсақтауымыз керек;

Осы «Көл» жиналып, тұнба береді.

Біз бассейндерді соққан нәрсені жасаймыз,

Адамдар иттердей ұлып, кескіш жылап жатты.

Жол белгілерінің айналасында иілу,

Біз бұл композицияларды әркімнің құлағы үшін емес шығарамыз.

Мен бұл жебелерді жүректің түбіне жабыстырамын.

Біз қалай сөйлейміз, солай өмір сүреміз;

біз мұны қалай жасайтынымызды айтамыз.

Бұл ауру аулалар сұр реңк береді,

Қол ескі кенепте біреудің ауырсынуын салады.

Тозған жерде тозған етік іздері,

Көздер осы жұлдызды аспаннан өз бөлмесін іздеді.

Жарайды, мен саған қандай ағамын, мен сенің құдаңмын.

Қолымызды бетонға жудық, бірақ көз жасы болмады.

Темір арқан ілмектерге байланады,

Туғаннан бері жаныма үміт отын жылытып келемін.

Бұлар форма киіп, түнде ұйықтамайды.

Аяғымды салқын жерде шаршап сүйреп келемін.

Мұнда көлденең жатып, қатарға жатқызыңыз.

Бәріңізді, еңбегіңіз бен медальдарыңызды блять.

Адамдар жылап, дұға оқып, жылап жатты.

Біреудің үйіне тағы да тыныштықпен бәле келді.

Ағым сізді экватор орналасқан жерге апарсын.

Мен бұл өмірді қайтарар едім, бірақ аманатты қайтармадым.

Қайтадан бұлт, тағы да мұңды, күн бату бұйрықтары.

Қабырғалардың арасында жоғалып, құрмаларда жоғалған.

Олар бізді жылдар бойы оқытты, семинарлары бар.

Мен тағы да ескі күртеше бірдеңені жасырамын.

Өмір сыйлық емес;

Досым, шамды қос!

Рухты босату, бу шығару болмас еді.

Мен тілімді темір торға дейін мұздатамын,

Біз ғарыш кеңістігіндей еркіндікке шығамыз.

тым кеш, Вася, қорқынышты көріну үшін

Сабырлы құйрығың жұдырықтаса.

Хор:

Бір жерде Эллада жылы толқындармен шуылдады.

Міне, міне, қызыл қар жауып жатты.

Ол маған керек?

Біз оларды - бауырымен жорғалаушыларды ұсақтауымыз керек;

Осы «Көл» жиналып, тұнба береді.