Первая песня - Труд

Я помню, детстве я смотрел мультфильм

Про то, как несколько зверей собрались на прогулку

Весь день они гуляли, веселились, пели

И небо щедро освещало тех, кто выглядел как зверь

Хотя бы еле-еле

Под вечер же отправились назад

Большою, дружною толпой

И каждый друг другого провожал

И защищал от тьмы его собой

Почти уже совсем стемнело

Все звери разошлись, сидят в своих уютных норах

Закат стремится вниз

Тигрёнка дом был дальше всех

Дорога далека

Он шёл один до самого конца,

А за спиной его чернели небеса

Средь диких прерий весело идти

Когда вас много, вы сильны,

Но каково в пустыне одному под вечер оказаться?

Я замирал перед телеэкраном

Мне было очень страшно

Дойдет ли он?

Найдет ли он свой дом?

Один!

В ночи!

Кричи там не кричи —

В стране зверей нельзя надеяться на помощь

Уж сколько лет прошло

И сколько раз я брел один домой в такой же темноте

И образы из детства с такой же яркостью, с такой же глубиной, С такой же силой

являлись мне

Теперь уж понимаю: боялся я тогда не за тигрёнка

Скорее за самого себя

Ведь чувство одиночества, покинутости, страха

Впервые показались тогда мне

Во всей своей свинцовой красоте

Бала кезімде мультфильм көргенім есімде

Бірнеше жануарлардың серуендеуге қалай жиналғаны туралы

Күні бойы олар серуендеп, көңіл көтерді, ән айтты

Ал аңға ұқсайтындарды аспан жомарттықпен нұрландырды

Кем дегенде әрең

Кешке біз қайттық

Үлкен, мейірімді топ

Әр дос екіншісін шығарып салды

Және оны қараңғылықтан өзімен бірге қорғады

Ол дерлік қараңғы

Барлық жануарлар өздерінің жайлы шұңқырларында отырып, тарап кетті

Күн батып бара жатыр

Жолбарыстың күшігінің үйі ең алыс болатын

Жол алыс

Жалғыз жүрді соңына дейін,

Ал оның артында аспан қап-қара болды

Жабайы жазықтар арасында серуендеу қызық

Көп болсаң, мықтысың

Бірақ кешке шөл далада жалғыз қалу қандай?

Мен теледидар экранының алдында қатып қалдым

Мен қатты қорықтым

Ол келе ме?

Ол өз үйін таба ма?

Бір!

Түнде!

Онда айқайла, айқайлама -

Жануарлар елінде көмекке үміттенуге болмайды

Қанша жыл өтті

Қаншама рет үйге бір қараңғылықта жалғыз келдім

Ал сол жарықтықпен, бір тереңдікпен, бір құдіретпен балалық шақтағы бейнелер

маған көрінді

Енді түсіндім: мен ол кезде жолбарыстың күшігі үшін емес қорқатынмын

Керісінше өзім үшін

Өйткені, жалғыздық сезімі, тастандылық, қорқыныш

Олар маған бірінші рет көрінді

Барлық қорғасын сұлулығымен