Fever - Toad The Wet Sprocket

With a shrug of her shoulders

The mountain came down

Tore a path all the way to the water

And through my sleeping town

The trails I’d wandered

All erased in the birth

Of the million year old rock

From the naked gasping earth

Oh my children where you gonna go

Now you’ve lost the land you called your home

When the Earth is burning, fever on her brow

Crying oh my children, who will save you now

Now the winters hit harder

The summers are fire

And the rains are the tears of a mother

For her rebellious reckless child

But still the spring brings clover

Amid the blackened oaks

Sprays of fledgling branches

And the wildflowers below

Oh my children where you gonna go

Now you’ve lost the land you called your home

When the Earth is burning, fever on her brow

Crying oh my children, who will save you now

Farewell the family of the Holocene

Farewell the fragile air, the sea, the land

Five times before she’s seen the rise and fall again

But never by their own hand, never by their own hand

Chaos was my lover

But fate is my bride

We will meet at the edge of the ocean

And the ever rising tide

Oh my children where you gonna go

Now you’ve lost the land you called your home

When the Earth is burning, fever on her brow

Crying oh my children, who will save you now

Иығын қисайтып

Тау төмен түсті

Суға баратын жолды жарды

Ұйқыдағы қалам арқылы

Мен жүрген жолдар

Туған кезде барлығы жойылды

Миллион жылдық рок

Жалаңаш дем алған жерден

О, менің балаларым, қайда барасыңдар

Енді сіз өз үйіңіз деп атаған жерден айырылдыңыз

Жер жанып жатқанда, оның маңдайы қызады

Жылаймын, балаларым, енді сені кім құтқарады

Енді қыс қаттырақ соғады

Жаз – от

Ал жаңбыр – ананың көз жасы

Оның бүлікші, абайсыз баласы үшін

Бірақ бәрібір көктем беде әкеледі

Қараңғы емендердің арасында

Жаңадан шыққан бұтақтардың спрейлері

Ал төменде дала гүлдері

О, менің балаларым, қайда барасыңдар

Енді сіз өз үйіңіз деп атаған жерден айырылдыңыз

Жер жанып жатқанда, оның маңдайы қызады

Жылаймын, балаларым, енді сені кім құтқарады

Холоцендік отбасымен қоштасу

Нәзік ауа, теңіз, құрлықпен қоштас

Бес рет көтерілу мен қайтадан құлдырауды көргенге дейін

Бірақ ешқашан өз қолымен, ешқашан өз қолымен

Хаос менің сүйіктім болды

Бірақ тағдыр менің келіндігім

Біз мұхиттың жетін кездесеміз

Және үнемі көтеріліп келе жатқан толқын

О, менің балаларым, қайда барасыңдар

Енді сіз өз үйіңіз деп атаған жерден айырылдыңыз

Жер жанып жатқанда, оның маңдайы қызады

Жылаймын, балаларым, енді сені кім құтқарады