Струны - Типси Тип

Вселенная со мною шутит…

Вселенная со мною шутит и я смеюсь…

Вселенная со мною шутит, шутница.

Под веками смотрю, чего не будет, то, чему не сбыться.

Так могу и задушить без ропота ту, что рядом лежит.

Потом очнусь и в окно пойду.

Меня тупит изнутри, будто кариес.

Вуду, *ука, проткнула куклу грязным пальцем.

Из будки скалюсь, то спи, то просыпайся.

Себе подобных особей охота в нос бить.

И кровь размазывать по нахальным, врущим ртам.

Над домами взмыть и помахать им ручкой так.

Пропущенный, надо маме звонить, она одна умница —

Видела клип.

Сказала, что волнуется.

И мне не спится, блин.

Не спиться бы.

Палю: кто, кого выцепил из-под слипшихся ресниц.

Небитый индивид важную птицу ведет —

Не завидую, за**ется платить за неё.

Я видел: у мертвых людей глаза живые.

Видел живых, у кого глаза мертвы.

Сосуды с извилинами бьются, играют на вылет,

А вы не жгите спички у натянутой тетивы.

Припев:

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Пока Вселенная шутит, я прошу тебя:

Разобраться в чудесах, чуть не клюнул сам.

На них смотрел сквозь мертвые глаза —

Они помутнели вдруг, как у старика.

Но я, вроде не стар, просто долго не спал.

Ходил по серым от луны тротуарам.

Жизнь пенала щелкала по легким сперва,

Потом по печени, поэтому я с перегаром.

Я замыкаюсь, я лагаю, туплю часто.

Не дальтоник, но вдруг стал путать краски.

Мне навязывают новый мир, а я хочу оставить все, как есть.

Добазариться без махача.

Свой болт через рот и уши прут в мозг,

А народ послушай — любитель гнутых поз.

Этот космос, что без звезд от черных дыр —

Почему вы прячете лица, почему не смотрите вверх.

В надежде куда то скрыться и боясь открыть новую дверь.

Только так и умеем, а по-другому нам будет худо.

От безрассудства, знаешь, всего два шага, два шага до чуда.

Отпустили бы меня, и я бы точно не вернулся.

Под ногами родная Земля только сил уже нет улыбнуться.

Закружили и оставили.

Рано или поздно все наладится.

За холодными, длинными зимами лето нам не покажет лица.

Можешь долго молчать — не поверят, что ты просто так молчишь.

По глазам вычисляют, как зверя — в ожидании когда зарычишь.

Боль не уймется.

С каждым днем будет гнить всё сильней.

Мне бы на миг успокоится, но не верится — почему все зря?

Почему все зря?

Почему все зря?

Почему… Почему… Почему…

Припев:

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Мы перебираем струны — и они поют, и они живут.

Нас перебирают люди, для которых мы — просто звук.

Ғалам менімен әзілдеді...

Ғалам менімен әзілдеді, мен күлемін...

Ғалам менімен әзілдеді, әзілкеш.

Қабақтың астында не болмайтынын, ненің орындалмайтынын көремін.

Сондықтан қасымда жатқанды ренжімей тұншықтырып аламын.

Сосын мен оянып, терезеге барамын.

Ол мені іштей ұйытады, кариес сияқты.

Вуду, *ука, қуыршақты кір саусақпен тесіп жіберді.

Мен стендтен күліп жатырмын, сосын ұйықтаймын, сосын оянамын.

Мұрынға соғу үшін жеке адамдар сияқты аңшылық.

Ал намыссыз, өтірік аузына қан жағыңыз.

Үйлердің үстінен ұшып, оларға қолыңызды бұлғаңыз.

Сағындым, анаңды шақыру керек, ол бір ақылды қыз -

Мен клипті көрдім.

Ол уайымдап жүргенін айтты.

Ал мен ұйықтай алмаймын, қарғыс атсын.

Ұйықтамас еді.

Палю: жабысқан кірпіктің астынан кім суырып алды.

Жеңілмейтін адам маңызды құсты басқарады -

Мен қызғанбаймын, ақшасын төлеп жүрмін.

Мен көрдім: өлілердің көздері тірі.

Көздері өлген тірілерді көрдім.

Бұрыштары бар ыдыстар ұшады, ұшады,

Ал керілген садақпен сіріңке күйдірмейсіз.

Хор:

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.

Ғалам әзілдеп тұрғанда мен сенен сұраймын:

Ғажайыптарды түсіну үшін мен өзімді шұқыдым.

Ол оларға өлі көздерімен қарады -

Олар кенет қарт адамдай бұлтты болды.

Бірақ мен кәрі емес сияқтымын, мен ұзақ уақыт ұйықтамадым.

Мен айдай сұр тротуарлармен жүрдім.

Қарындаштың өмірі алғашында өкпені шертті,

Содан кейін бауырда, сондықтан мен түтінмен жүрмін.

Мен өзімді құлыптаймын, артта қаламын, мен жиі ақымақ боламын.

Түссіз емес, бірақ кенеттен түстерді араластыра бастады.

Маған жаңа дүние таңылып жатыр, мен бәрін сол күйінде қалдырғым келеді.

Махачсыз кепілдікке алыңыз.

Сіздің болтыңыз аузыңыз бен құлағыңыз арқылы миға,

Ал халықты тыңдаңыз - иілген позаларды жақсы көретін.

Бұл қара тесіктерден жұлдызсыз ғарыш -

Неге жүзіңді жасырасың, неге жоғары қарамайсың.

Бір жерге тығылып қалуға үміттеніп, жаңа есік ашуға қорқады.

Бұл біз білудің жалғыз жолы, әйтпесе бұл бізге жаман болады.

Ойсыздықтан ғажайыпқа екі-ақ қадам, екі қадам бар екенін білесіз.

Олар мені жіберер еді, мен, әрине, оралмас едім.

Туған жердің табанының астында енді күлуге күш жоқ.

Олар айналып, кетіп қалды.

Ерте ме, кеш пе бәрі ойдағыдай болады.

Суық, ұзақ қыстан кейін жаз бізге бетін көрсетпейді.

Сіз ұзақ уақыт үнсіз қалуыңыз мүмкін - олар сіздің осылай үнсіз қалғаныңызға сенбейді.

Олар аң сияқты көзбен есептейді - сенің ыңылдағаныңды күтеді.

Ауыруы кетпейді.

Күн сайын ол одан сайын шіріп кетеді.

Бір сәт тынышталып қалар едім, бірақ сене алар емеспін – неге бәрі бекер?

Неге бәрі бекер?

Неге бәрі бекер?

Неліктен неге неге…

Хор:

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.

Біз жіптерді жұламыз - олар ән айтады және олар өмір сүреді.

Бізді тек дыбыс болған адамдар басып алды.