Candyland - Theatres Des Vampires

I cried when my mother went away

and I cried when they took me to this room,

the doctors binding us to the wall,

sometimes the night they come and who’s taken never comes back.

The colors, they look the same to me,

the white lights of the therapy room scare me.

Maybe this is the place where I was meant to be

but let me out, let me out, please I can’t take it anymore.

My world is smaller day by day, the walls are coming to catch me,

there is no sweet here, not a toy, from Candyland I’ll never flee.

I wake up in a surreal silence of this forsaken Hell,

a gloomy asylum with no light for the children that nobody sees.

By the morning we’ll be gone, only pain we’ll leave behind,

the echo of this lullaby within the walls of Candyland.

Twinke twinkle little star,

how I wonder what you are,

up above the world so high,

like a diamond in the sky.

Анам кеткенде жыладым

олар мені осы бөлмеге апарғанда, мен жыладым,

Дәрігерлер бізді қабырғаға байлады,

кейде түнде олар келіп, кім алып кеткен болса, қайтып оралмайды.

Түстер, олар маған ұқсайды,

терапия бөлмесінің ақ шамдары мені қорқытады.

Мүмкін бұл мен болғым келетін орын  шығар

бірақ мені шығат, мені шығат, өтінемін, мен енді шыдай алмаймын.

Менің әлем күннен-күнге кішірейіп                                            қабырғалар  мені ұстауға                            қабырғалар

Бұл жерде тәтті де, ойыншық та жоқ, мен Кендилендтен ешқашан қашпаймын.

Мен бұл тозақтың сюрреальды үнсіздігімен оянамын,

балалар үшін жарықсыз, ешкім көрмейтін күңгірт баспана.

Таңға                                 артымызда  қалдыратын ауыртпалық  қалдырамыз,

Кэндиленд қабырғасында осы бесік жырының жаңғырығы.

Кішкентай жұлдыз жымыңдап,

сенің кім екеніңді таң қалдым,

әлемнен жоғары, соншалықты жоғары,

аспандағы гауһар тас сияқты.