Nevermore - The Tiger Lillies

Once upon a midnight dreary,

while I pondered weak and weary,

on volumes of forgotten lore.

While I nodded, nearly napping,

suddenly there came a tapping,

someone rapping at my chamber door.

This some visitor, I muttered, tapping at my chamber door,

only this and nothing more.

Open here I flung the shutter, when, with many flutter,

a stately Raven of yore.

Not the least obeisance made he;

not a minute stopped or stayed he;

perched above my chamber door.

Be that word our sign of parting, bird or fiend!

I shrieked, upstarting,

Get back to the Plutonian Shore.

Leave no black plume as a token, as that lie thy soul hath spoken!

Quit the bust above my door.

Take thy beak from out my heart,

and take thy form from off my door!

Quoth the Raven: Nevermore.

Nevermore.

Nevermore.

And Raven never flitting, still is sitting, still is sitting on the bust of

Pallas above my door.

And his eyes have all the seeming

of a demon that is dreaming and the lamplight oer him streaming on the floor.

And my soul from out the shadow

that lies floating on the floor,

shall be lifted nevermore.

Nevermore.

Nevermore.

Nevermore.

Бірде түн ортасында мұңды,

Мен әлсіз және шаршаған кезде,

ұмытылған лордың көлемі бойынша.

Мен бас изеп, ұйықтай жаздадым,

кенеттен тықылдату  естілді,

Менің камерам есігі бойынша біреуді шапалақтау.

Мына бір келуші, — деп күбірледім,                                                                           есігімді                                                                                                                                          Мына келуші —

тек осы және басқа ештеңе жоқ.

Осы жерден аштым мен ысырманы лақтырып жібердім, ол кезде көп дірілмен,

бұрынғы әдемі қарға.

Ол аз да болса тағзым етті;

ол бір минут тоқтап, қалмады;

Менің камерамның есігіндегі есік.

Бұл сөз біздің қоштасу белгісіміз болсын, құс немесе жын болсын!

Мен айқайладым,

Плутон жағалауына қайта оралыңыз.

Сенің жаның айтқан өтіріктің белгісі ретінде бірде-бір қара шлейф қалдырмаңыз!

Менің есігімнің үстіндегі бюсті  тастаңыз.

Жүрегімнен тұмсығын алшы,

және есігімнен өз пішініңді ал!

Қарға: Ешқашан.

Ешқашан.

Ешқашан.

Және қарғалар ешқашан қанықпайды, әлі де отырады, әлі де отырады, әлі де бюстке отырады

Паллас есігімнің үстінде.

Оның көздерінде бәрі бар

Түс көріп жатқан жын және шам жарығы еденде ағып жатқан.

Көлеңкеден шыққан жаным

еденде қалқып  жатқан,

енді ешқашан көтерілмейді.

Ешқашан.

Ешқашан.

Ешқашан.