The Opera - Original Broadway Company of Natasha, Pierre & the Great Comet of 1812

The opera, the opera!

Stop mooning and moaning, we’ll miss the curtain!

Ladies

Welcome to the opera

Bare arms and shoulders

Brilliant uniforms

Pearls and silk

Glittering before our eyes

Feminine envy

A whole crowd of memories

Desires and emotions

Natasha, smooth your gown

Natasha, smooth your gown

Looking in the glass

I see I am pretty

Not a girl anymore

I’ve never felt like this before

Hundreds of eyes

Looking at my bare arms

My bare arms and neck

My bare arms and shoulders

The two remarkably pretty girls

Had not been seen in Moscow in many years

Everybody knew vaguely of Natasha’s engagement

One of the finest matches in all of Russia

Look, there’s Alexey, home from the war at last

He has changed

Dear me, Michael Kirilovich has grown still stouter!

There’s Boris and Julie, engaged

And Anna Mikhaylovna, what a headdress she has on!

And is that Natasha

And is that Natasha

And is that Natasha

They are looking at me

They are talking about me!

They all like me so much

The women envious

The men calming their jealousy

Announcing Fedya Dolokhov

He dominates Moscow’s most brilliant young men

He stands in full view

Well aware he’s attracting attention

Yet as much at ease as though he were in his own room

Dolokhov was in the Caucasus

And he killed the Shah’s brother!

Now all the Moscow ladies are mad about him

Dolokhov the assassin!

Announcing Countess Hélène Bezukhova

The queen of society

Beautiful, barely clothed

Plump bare shoulders, and much-exposed neck

Round which she wears a double string of pearls

Hélène and Dolokhov, arm in arm

Pierre the cuckold sits at home

Pierre the cuckold sits at home

The poor man

No, I am enjoying myself at home this evening

Oh, that neck

Oh, those pearls

So beautiful

What a charming young girl

So enchanting

I blush scarlet

Countess Bezukhova, Pierre’s wife

Have you been here long?

And where is dear Pierre?

He never used to forget us

Yes Pierre, that good man

A little sad, a little stout

He must come visit us

I will implore him to do so

There’s a woman one should stay far away from

Now Natasha

The curtain rises

The curtain rises

Everyone in the boxes and the stalls became silent

All the men, old and young, in uniform and evening dress

All the women in the hall

With gems on their bare flesh

Turned their whole attention

With curiosity to the stage

Two singers perform a scene from an avant-garde opera

It is grotesque and amazing

Grotesque and amazing

I cannot follow the opera

Or even listen to the music

I see painted cardboard

Queerly dressed actors

Moving and singing so strangely in the lights

So false and unnatural

I’m ashamed and amused

And everyone else seems oblivious

Yes everyone feigns delight

And feeling the flood of brilliant lights

The warm perfumed air heated by the crowd

Natasha little by little

Began to pass into a state of intoxication

Oh I’d tickle you all if I could

Oh I’d tickle you all if I could

And then

A rush of cold air

An exceptionally handsome man walked in

With a confident yet courteous air

This was Hélène's brother

Anatole Kuragin

He moved with a swagger

Which would have been ridiculous

Had he not been so good-looking

And though it was the middle of the act

He walked right down the aisle

His sword and spurs jangling

His handsome perfumed head held high

And he looked right at Natasha

Mais charmante

And he took his place in the front row next to Dolokhov

How handsome he is

How intoxicating

In the second act there were tombstones

The moon over the footlights

Horns and contrabass

Black cloaks and daggers in their hands

I turn around again and our eyes meet

He gazes straight into my eyes

He is talking about me

Candles burning

A crimson throne

The Tsar wails a mournful tune

They all wave their arms

And everybody cheers

«Bravo, bravo!»

Every time I look at him

He’s looking at me

Every time I look at him

He’s looking at me

Every time I look at him

A terrible noise, a clatter in the crowd

A storm of chromatic scales and diminished sevenths

With rapturous faces everyone was shouting

Screaming and shouting, «Bravo!»

Bravo, bravo

Bravo, bravo

Bravo, bravo

And then

A rush of cold air

And Anatole entered the box

Опера, опера!

Ай мен жылауды тоқтатыңыз, біз шымылдықты сағынамыз!

Ханымдар

Операға қош келдіңіз

Жалаңаш қолдар мен иықтар

Керемет формалар

Інжу мен жібек

Көз алдымызда жарқыраған

Әйелдік қызғаныш

Толық естеліктер

Қалаулар мен эмоциялар

Наташа, халатыңды тегісте

Наташа, халатыңды тегісте

Шыныға қарау

Мен сүйкімдімін

Енді қыз емес

Мен бұрын-соңды мұндай сезімде болған емеспін

Жүз көздер

Жалаң қолдарыма қарап

Менің жалаң қолдарым мен мойным

Менің жалаң қолдарым мен иықтарым

Екі керемет сұлу қыз

Мәскеуде көп жылдан бері көрілмеген

Барлығы Наташаның келіскенін анық білмейтін

Барлық Ресейдегі ең жақсы матчтардың бірі

Міне, Алексей соғыстан оралды

Ол өзгерді

Қымбаттым, Майкл Кирилович бұрынғысынша қатты болып өсті!

Борис пен Джули келісіп отыр

Ал Анна Михайловна, оның бас киімі қандай!

Бұл Наташа ма?

Бұл Наташа ма?

Бұл Наташа ма?

Олар маған қарап отыр

Олар мен туралы айтып жатыр!

Олардың барлығы мені қатты ұнатады

Әйелдер қызғанышпен

Ер адамдар қызғаныштарын басады

Федя Долоховты жариялау

Ол Мәскеудегі ең тамаша жас жігіттерді басқарады

Ол толық қарап тұр

Оның назарын аударатынын жақсы біледі

Ол өз бөлмесінде болса да, соншалықты еркін

Долохов Кавказда болды

Ол шахтың ағасын өлтірді!

Қазір барлық мәскеулік ханымдар оған ашуланады

Долохов өлтіруші!

Графиня Хелена Безухованы жариялау

Қоғам патшайымы

Әдемі, әрең киінген

Толық жалаңаш иықтар және ашық мойын

Оның айналасына қос жіп інжу-маржаны тағылады

Хелен мен Долохов, қол ұстасып

Күйеуіш Пьер үйде отырады

Күйеуіш Пьер үйде отырады

Кедей адам

Жоқ, мен бүгін кешке үйден ләззат аламын

О, мойын

О, інжу-маржандар

Сондай әдемі

Қандай сүйкімді жас қыз

Сонымен сиқырлы

Мен қызардым

Графиня Безухова, Пьердің әйелі

Сіз мұнда ұзақ болдыңыз ба?

Қымбатты Пьер қайда?

Ол бізді ешқашан ұмытпайтын

Иә, Пьер, жақсы адам

Біраз мұңды, аздап шымыр

Ол бізге қонаққа келуі керек

Мен оны өтінемін

Алыста тұру керек әйел бар

Енді Наташа

Перде көтеріледі

Перде көтеріледі

Қораптар мен дүңгіршектердегілердің бәрі үнсіз қалды

Барлық ер адамдар, жас-кәрі, форма және кешкі көйлек киген

Залдағы барлық әйелдер

Жалаңаш етінде асыл тастар бар

Бар назарын аударды

Сахнаға қызығушылықпен

Екі әнші авангардтық операдан  сценаны                                                                                                                                                |

Бұл гротеск және таңғажайып

Гротеск және таңқаларлық

Мен операны бақылай алмаймын

Немесе тіпті музыка  тыңдаңыз

Мен боялған картонды көремін

Әдемі киінген актерлер

Жарықта біртүрлі қозғалып ән айту

Сондықтан өтірік және табиғи емес

Мен ұяламын және көңілдімін

Ал қалғандарының бәрі немқұрайлы көрінеді

Иә, бәрі ләззат сезінеді

Жарқыраған шамдардың тасқынын сезіну

Жұрт қызған жылы хош иісті ауа

Наташа бірте-бірте

Мас жағдайына өте бастады

Мүмкін болса, барлығыңызды қытықтайтын едім

Мүмкін болса, барлығыңызды қытықтайтын едім

Содан соң

Салқын ауа

Ішке ерекше сымбатты жігіт кірді

Өзіне сенімді, бірақ сыпайы ауамен

Бұл Хеленнің ағасы еді

Анатолий Курагин

Ол дірілдеп қозғалды

Бұл күлкілі болар еді

Ол соншалықты әдемі болмаса

Бұл әрекеттің ортасы болса да

Ол дәл дәлізбен жүрді

Оның қылыштары мен шпорлары дірілдейді

Оның әдемі хош иісті басы жоғары көтерілді

Ол Наташаға тура қарады

Керемет сүйкімді

Ол өз орнын Долоховтың қасындағы алдыңғы қатарға алды

Ол қандай әдемі

Қандай мас

Екінші актіде құлпытастар болды

Жарық шамдарының үстіндегі ай

Мүйіз және контрбас

Қолдарында қара плащтар мен қанжарлар

Мен қайта бұрылып, көзіміз түйісті

Ол менің көзіме тік қарайды

Ол мен туралы сөйлесіп жатыр

Жанып тұрған шамдар

Қып-қызыл тақ

Патша мұңды әуенді жылайды

Барлығы қолдарын бұлғайды

Және барлығы қуанады

«Браво, браво!»

Мен оған қараған сайын

Ол маған қарап тұр

Мен оған қараған сайын

Ол маған қарап тұр

Мен оған қараған сайын

Жан түршігерлік шу, қаптайдағы дүбір

Хроматикалық шкалалардың дауыны және жетіден азайған

Көңілді жүздермен бәрі айғайлады

Айғайлап, «Браво!»

Браво, браво

Браво, браво

Браво, браво

Содан соң

Салқын ауа

Ал Анатоль қорапқа кірді