The Final Words - The Crimson Armada

They preach servility, the conformed way of breathing.

(They speak in the same tongues everyday.)

Betwixt fear I smelt a carcass bathed of sin.

The carrion swarm will love us for this one.

Our only curse is the disgusting rotting urge.

To feed our ears with the devils piss.

Loyal and servile we kneel before his fallen throne.

Let us try recite once, before we rot and burn.

Master almighty, my light, separate my sinful spine.

«Bow your heads, to the sound of creation.

To the giver and taker of life.»

Swallow the sand and let it drown your insides.

This must be cleansing.

Cleansing for the constant current of whispers.

In the eyes of every second there is the warm breath of his lowness.

Temptation is our common blood as it runs free through the brain of every human

skull.

Our fragile spines are so very weak.

We fracture to the calls of six fingers, eyes and feet.

Now I see what we’ve come to spectate today: To pit the flesh on our back

against nerves will never hold our will.

They won’t give in.

They won’t give in until we’ve surrendered.

They won’t give in.

The signals deep beneath my feet preach past the beat and rest beneath.

The martyrs call but we bind the lock and heave.

And now we’ve fallen from such monumental height

unto the grounds of summoning fear.

So perfectly measured, calculated every deed.

The books of his back hands march to the path of transcribed disease.

I’ve given up.

And the world has given in.

When there is nothing left of earth, recite the final words.

Recite the final words.

«Mother abysmal can you mask my life’s obscenities?

The sky has spoken.

I’m in contempt up to my ears, mother.

Cry every unbirthed captive wolf.

The scale is now my master.

Respond only to his voice»

Respond only to His voice.

They won’t give in until we’ve surrendered.

Олар құлдықты, сәйкес тыныс алу тәсілін уағыздайды.

(Олар күнде бір тілдерде сөйлейді.)

Қорқыныштың арасында күнәға шомылған өлікті иіскедім.

Өлең тобы бізді осы үшін жақсы көреді.

Біздің жалғыз қарғысымыз  жиренішті шірік құмарлық.

Құлақтарымызды шайтандармен қоректендіру үшін.

Біз оның құлаған тағының алдында тізе бүгеміз.

Шіріп, күйіп кетпес бұрын бір рет айтып көрейік.

Құдіретті ием, нұрым, күнәһар омыртқамды ажырат.

«Жаратылыс үніне бастарыңды иіп.

Өмірді беруші мен алушыға.»

Құмды жұтып, ішіңізді суға батырыңыз.

Бұл тазалау  болуы керек.

Тұрақты сыбыр ағыны үшін тазалау.

Әр секундтың көзінде оның төмендігінің жылы тынысы бар.

Азғыру – біздің ортақ қанымыз, өйткені ол әрбір адамның миында еркін жүреді

бас сүйек.

Біздің нәзік омыртқаларымыз өте әлсіз.

Біз алты саусақ , көз және аяқ шаңырауларын жарамыз.

Енді мен бүгін көріп отырғанымызды көріп тұрмын: артымызда етпен шұңқыр

жүйкеге қарсы біздің ерік-жігерімізді ешқашан ұстамайды.

Олар берілмейді.

Біз берілмейінше, олар көнбейді.

Олар берілмейді.

Аяғымның астындағы сигналдар соққыдан өтіп, астында тыныштық береді.

Шейіттер қоңырау соғады, бірақ біз құлыпты байлаймыз.

Енді біз осындай монументалды биіктіктен құладық

қорқынышты шақыру үшін.

Өте жақсы өлшенеді, әр істерді есептеді.

Оның артындағы кітаптар транскрипцияланған аурудың жолымен жүреді.

мен бас тарттым.

Ал әлем көнді.

Жерден ештеңе қалмағанда, соңғы сөздерді айтыңыз.

Қорытынды сөздерді айту.

«Тұңғиық ана, менің өмірімдегі ұятсыздықтарды жасыра аласыз ба?

Аспан сөйледі.

Құлағыма дейін менсінемін, анашым.

Әрбір тумаған тұтқын қасқырды жылат.

Таразы қазір                                менің   қоғам қоғам массасы        

Тек оның даусына жауап беріңіз»

Оның дауысына ғана жауап беріңіз.

Біз берілмейінше, олар көнбейді.