Ostatnia Noc - The Analogs

Słońce zachodzi za dachy domów, dźwigi śpią na horyzoncie

Martwe statki i nabrzeża każdy sam każdy obcy

Pod uśmiechem dziwki z rogu przemęczenie w oczach

Tu wychowany, tu urodzony, nie umiem współczuć ani kochać!

To ostatnia noc w tym przeklętym mieście!

To ostatnia noc jutro nas nie będzie!

Wszystko albo nic niech przeszłość spłonie!

Księżyc ma kolor krwi na betonie!

Idąc chodnikiem odliczam kroki, omijam cząstki cudzego życia

Resztki jedzenia którym nas trują, niedopałki zdeptanych życzeń

Nadzieje ciągle się rodzą, wspomnienia bola jak rany

Sny nigdy się nie spełniają, w pustych butelkach poprzewracane!

To ostatnia noc w tym przeklętym mieście!

To ostatnia noc jutro nas nie będzie!

Wszystko albo nic niech przeszłość spłonie!

Księżyc ma kolor krwi na betonie!

Widzę smutna, piękną dziewczynę zagubiona na szarej ulicy

Zaraz zgasną neony sklepów, jej oczy płoną, a serce krzyczy

Ty mała powiedz dokąd idziesz, życie to puchar pełen cierpienia

On nie był wart twojej miłości, zapomnij o nim życie ucieka

To ostatnia noc w tym przeklętym mieście!

To ostatnia noc jutro nas nie będzie!

Wszystko albo nic niech przeszłość spłonie!

Księżyc ma kolor krwi na betonie!

Күн үйлердің төбесінде батып бара жатыр, көкжиекте тырналар ұйықтап жатыр

Өлі кемелер мен жағалаулар әрбір бейтаныс адам

Мүйізді жезөкшенің күлкісі оның көзін шаршатады

Мен осында өстім, осында тудым, мен жанашырлық пен сүйіспеншілік таныта алмаймын!

Бұл қарғыс атқан қаладағы соңғы түн!

Бұл соңғы түн, ертең біз жоқ боламыз!

Бәрі де, ештеңе де емес, өткен күн өртенсін!

Ай - бетондағы қанның түсі!

Жаяу жүргіншілер жолымен жүріп, басқаның өмірінің бөлшектерінен қашып, қадамдарымды санаймын

Бізді уландыратын ас қалдықтары, тапталған тілектердің тұнбасы

Үміт әрқашан туады, естеліктер жара сияқты ауырады

Армандар орындалмайды, төңкерілген бос бөтелкелерде!

Бұл қарғыс атқан қаладағы соңғы түн!

Бұл соңғы түн, ертең біз жоқ боламыз!

Бәрі де, ештеңе де емес, өткен күн өртенсін!

Ай - бетондағы қанның түсі!

Мен сұр көшеде адасқан мұңды, сұлу қызды көремін

Дүкеннің жарығы сөнейін деп жатыр, көзі оттай жанып, жүрегі айқайлап тұр

Сен, қыз, қайда барасың, айтшы, өмір азапқа толы кесе

Ол сенің махаббатыңа лайық емес еді, ұмыт оны, өмір өтіп жатыр

Бұл қарғыс атқан қаладағы соңғы түн!

Бұл соңғы түн, ертең біз жоқ боламыз!

Бәрі де, ештеңе де емес, өткен күн өртенсін!

Ай - бетондағы қанның түсі!