Лицедей - Теория

Я лицедей.

Я здесь построил дом.

Я из окна срисовываю маски.

Я лицедей, я здесь учу,

Заученные с детства сказки.

Я повторяю с точностью движения,

Я их делал в прошлый день.

Я повторяю с точностью движения,

Я так учусь не видеть свою тень.

Я лицедей, я верю лишь картинкам.

Я лицедей, я сам хочу ей быть.

Я с точностью замкну привычный круг движенья:

Родиться, вырасти, жениться и родить.

Припев:

Я лицедей, я умею играть

Счастье и любовь.

Это мой дом, это моя постель,

Мне в ней умирать.

Но я подозреваю, как и все,

Что не умею я играть безумца,

Который притаился у меня в душе,

В моей душе.

Я не уверен, что вижу сны,

Но знаю, что ночью я должен спать.

Я не уверен, что есть жизнь,

Но завтра будет роль и мне ее играть.

Но иногда в театре гаснет свет,

Привычный запах сцены исчезает,

И на рядах последних кто-то ждет меня,

Я чувствую, и страх меня съедает.

Мне бы сказать себе,

Мне бы тебе поведать,

Мне б рассказать сейчас

Об этом Странном Человеке,

Мне б привести других

И плакать, как дитя,

И всем в лицо смеяться…

Но я сильней всего боюсь

Один потом остаться.

24.11.2003 г. Динская.

Мен екіжүздімін.

Мен осында үй салдым.

Терезеден маска саламын.

Мен орындаушымын, осында сабақ беремін,

Бала кезінен жаттаған ертегілер.

Мен қозғалыстың дәлдігімен қайталаймын,

Мен оларды өткен күні жасадым.

Мен қозғалыстың дәлдігімен қайталаймын,

Мен өз көлеңкемді көрмеуді осылай үйренемін.

Мен екіжүздімін, тек суретке ғана сенемін.

Мен екіжүздімін, мен өзім ол болғым келеді.

Мен әдеттегі қозғалыс шеңберін дәл жабамын:

Туу, өсу, үйлену және туылу.

Хор:

Мен актермін, ойнауды білемін

Бақыт пен махаббат.

Бұл менің үйім, бұл менің төсегім

Мен оның ішінде өлуім керек.

Бірақ мен де басқалар сияқты,

Мен жындыны қалай ойнауды білмеймін,

Менің жан дүниемде жасырынған,

Менің жанымда.

Мен армандап жатқаныма сенімді емеспін

Бірақ түнде ұйықтау керек екенін білемін.

Мен өмір бар екеніне сенімді емеспін

Бірақ ертең рөл болады, мен оны ойнаймын.

Бірақ кейде театрда жарық өшіп қалады

Сахнаның таныс иісі сейіледі

Ал соңғы қатарда мені біреу күтіп тұр,

Мен сезінемін және қорқыныш мені жейді.

Мен өз-өзіме айтар едім

Мен сізге айтқым келеді

Мен қазір айтқым келеді

Бұл біртүрлі адам туралы

Мен басқаларды алып келер едім

Және бала сияқты жылай бер

Әркімнің жүзіне күлкі...

Бірақ мен ең қорқамын

Сосын біреуі қалады.

2003 жылдың 24 қарашасы Динская.