Аркона - Темнозорь

Аркона — там тёмные зори,

Тёмные зори над древней землёй

Аркона — где рокот прибоя,

Где песни варягов над далью морской?

Аркона — курганы у моря,

Давних закатов хвойные сны

Аркона — там рунами грома

Кто-то в тумане жёг корабли

Аркона — лишь тихие воды,

Кровью варяжской янтарь в них застыл

Аркона — там ветер со взморья

В трещинах скал своё сердце забыл

Аркона — лишь камни да сосны,

Призраки песен вчерашней росы

Аркона — над морем холодным

Лишь ветер и звёзды, память и дым

Аркона — небес твоих просинь

Хмелем полынным осенней листвы

Аркона — в русальи пропасть мне,

Увидеть все сны позабытых глубин

Аркона — из чаш небосклона

Вечерних просторов испить синевы

Аркона — где молоты шторма

Тайну вковали в щит тишины

Аркона — дух волчьего бога

Сквозь память и время в нашей крови

Аркона — где грёзы былого

Знаком борьбы в наши судьбы вплелись

Аркона — зов древнего рога,

В закате багряном пылают мечи

Аркона — сын рода волотов,

Ветер нашей войны полной грудью вдохни

«В мерцающих танцах дев-зоряниц встал он пред

льдяною вязью клинков.

Серебро лучей прадавних лун,

канувших некогда в глубины лазоревых морей, пали

на седины его прядей.

Шрамы горечи, руны битв и побед

вплетались узорами в лик его юности.

Над могилой

Арконы, на высотах прибрежных скал, в рдяной крови

догорающего рассвета испил он хмельную чашу

багряных клятв… Именем той Чести, что зовётся

Верностью… Расплатой, пожарищами и убийством

будет кована Наша Тысяча Лет…»

Аркона - қараңғы таң бар,

Ежелгі өлкенің үстінде қара таң

Аркона - серфингтің шуы қайда,

Варангтардың теңіздің алысындағы әндері қайда?

Аркона – теңіз жағасындағы қорғандар,

Ұзақ күн батуы қылқан жапырақты армандар

Аркона - онда найзағай рундары бар

Тұманның ішінде біреу кемелерді өртеп жіберді

Аркона тек тынық сулар,

Варангиялық кәріптастың қаны оларда қатып қалды

Аркона - теңіз жағасынан жел соғады

Тастардың жарылған жерінде жүрегімді ұмыттым

Аркона - тек тастар мен қарағайлар,

Кешегі шық жырларының елестері

Аркона - салқын теңіз үстінде

Тек жел мен жұлдыздар, жады мен түтін

Аркона - аспаныңыз көгілдір

Күзгі жапырақты жусан құлмақтары

Аркона - мен үшін су перісі тұңғиығында,

Ұмытылған тереңдіктердің барлық армандарын қараңыз

Аркона - аспанның тостағандарынан

Көгілдірді ішу үшін кешкі кеңістіктер

Аркона - дауылдың балғалары қайда

Құпия тыныштық қалқанына соғылды

Аркона - қасқыр құдайдың рухы

Біздің қанымызда есте сақтау және уақыт арқылы

Аркона - өткеннің армандары қайда

Күрестің белгісі ретінде тағдырымызға тоқылған

Аркона - ежелгі мүйіздің қоңырауы,

Қып-қызыл күн батуда семсер жалындады

Аркона - Волоттар отбасының ұлы,

Біздің соғыстың желімен дем ал

«Таң қыздардың жарқыраған билерінде ол алдында тұрды

қалақтардың мұз лигатурасы.

Ежелгі айлардың күміс сәулелері,

бір кездері көк теңіздердің қойнауына батып, құлады

жіптерінің сұр шаштарында.

Ащы тыртықтар, шайқастар мен жеңістер рундары

жастық шағының бет-бейнесіне өрнектер тоқылған.

Мола үстінде

Арконы, жағалық жартастардың биіктерінде, қызыл қанда

өліп бара жатқан таң алдында ол мас қылатын кесе ішті

қып-қызыл анттар ... Сол Құрмет атымен

Адалдық... Өтеу, жанжал және кісі өлтіру

Біздің мыңжылдықтарымыз жалған болады...»