Víctimas - Tan Bionica

Llevo tus días de niebla, tus caras de piedras, tus tecitos chai.

Tu adiós, tus tres y cuarenta, tu boca de tormenta de nunca acabar.

Llevo la herida podrida de alguna mordida con seguridad.

Tengo las horas vacías por todas las mentiras que quise contar.

Y es inevitable ir para atrás.

Somos tan víctimas y victimarios,

nos fracturó el invierno solitario.

Psicopateás porque sabés que te extraño, y me ves,

y no hay renuncias eternas sin libertad.

Llevo la cara de empate, tu frente de ataque y alguna señal.

Quiero tener un rescate para que me desate la soga final.

Sueño con volver a respirar.

Somos tan víctimas y victimarios,

nos fracturó el invierno solitario.

Psicopateás porque sabés que te extraño, y me ves,

y no hay renuncias eternas sin libertad.

Como encontrarte si estoy tan perdido,

nadie regresa vivo del olvido.

Sin vos muñeca no tiene sentido, y sabes,

que no hay renuncias eternas sin libertad.

Vas a iluminar la pena misma luna solitaria de arrabal,

Son inevitables los olores que destiñen los colores

que pintas y despintas.

Y adonde no conozco ya no viajo,

por un camino largo y sin atajos.

Mientras te extraño me vengo abajo, y sabes,

que hay mil recuerdos no nacidos por recordar.

Como encontrarte si estoy tan perdido,

nadie regresa vivo del olvido.

Sin vos muñeca no tiene sentido,

y sabes que no hay renuncias eternas sin libertad.

Llevo tus días de niebla, tus caras de piedras, tus tecitos chai.

Тұманды күндеріңді, тасты жүздеріңді, шайларыңды алып жүрмін.

Қоштасуың, қырық үшің, Дауыл аузың бітпес.

Мен тістегеннің шіріген жарасын міндетті түрде алып жүремін.

Мен айтқым келген барлық өтіріктерге бос сағаттарым бар.

Ал кері шегінуі сөзсіз.

Біз құрбан және құрбанбыз,

Жалғыз қыс бізді жаралады.

Сіз психоп боласыз, өйткені сізді сағынғанымды білесіз және мені көресіз,

ал еркіндіксіз мәңгілік отставкалар болмайды.

Мен галстук жағын, шабуылдың алдыңғы жағын және кейбір белгіні киемін.

Ақтық арқан шешілсін деп құн алғым келеді.

Мен қайтадан тыныс алуды армандаймын.

Біз құрбан және құрбанбыз,

Жалғыз қыс бізді жаралады.

Сіз психоп боласыз, өйткені сізді сағынғанымды білесіз және мені көресіз,

ал еркіндіксіз мәңгілік отставкалар болмайды.

Сонша адасып кетсем сені қалай табамын

Ешкім ұмытудан тірі оралмайды.

Сіз қуыршақсыз бұл мағынасы жоқ, және сіз білесіз,

еркіндіксіз мәңгілік отставкалар болмайтынын.

Сіз қала маңындағы жалғыз айды жарықтандырмақсыз,

Түстерді кетіретін иістер сөзсіз

Сіз бояйсыз және бояйсыз.

Мен білмеген жерде мен енді саяхаттамаймын,

қысқа жолдарсыз ұзақ жолмен.

Мен сені сағынған кезде мен күйзелемін, ал сен білесің,

есте қалатын мың тумаған естеліктер бар.

Сонша адасып кетсем сені қалай табамын

Ешкім ұмытудан тірі оралмайды.

Сенсіз қуыршақ мағынасы жоқ,

және сіз еркіндіксіз мәңгілік бас тартудың болмайтынын білесіз.

Тұманды күндеріңді, тасты жүздеріңді, шайларыңды алып жүрмін.