Вільним небокраєм - Тінь Сонця

Вільним небокраєм

Буйний Вітер мандрував,

Як вернув до Чортомлику,

Сивий Дуб його спитав:

«Чи то й справді перевівся

Любий мій минулий цвіт,

І онуків більш немає

І не являться на Світ?

Що ж, лети аж із листям моїм,

Зазирни в наддніпрянські оселі,

І повідай мої слова

Невеселі…

Полети, хоч із гіллям моїм

До Десни, до Дністра і до Бугу,

В горах та у лісах розвій

Мою тугу…"

«Не сумуйте, Діду,

— Буйний враз відповідав,

Ще живі онуки Ваші,

Я ж до кожного літав!

На Чумацькім, Слава Богу,

Зорі яснії зійшли,

Всі зібралися в дорогу,

Лиш моліться, щоб дійшли…

Спи, Старий, хоч на мить спочинь,

Тобі ж гостей по ночі стрічати,

Коней їхніх в Чортомлику

Напувати…

Спи Дідусь, листя бережи,

Ти є цвітом Славетного роду,

Не журись, завтра і тобі

До Походу!"

Еркін аспан

Қатты жел жүрді,

Чортомлыққа қайтып келгенде,

Сұр емен одан сұрады:

«Бұл жай ғана біздің назарымызда болды

Менің сүйікті өткен түсім,

Ал енді немерелері жоқ

Ал әлемде пайда болмайды?

Жапырақтарыммен ұшып,

Днепр үйлеріне қараңыз,

Ал менің сөзімді айт

Бақытсыз…

Менің бұтақтарыммен бірге ұшыңыз

Деснаға, Днестрге және Багқа,

Таулар мен ормандарда дамуы

Менің сағынышым…”

«Қайғыма, ата,

– Үлкен бірден жауап берді,

Немерелеріңіз тірі,

Мен барлығына ұштым!

Құс жолында, Аллаға шүкір,

Ашық жұлдыздар көтерілді,

Барлығы жолға жиналды,

Тек сонда жету үшін дұға етіңіз ...

Ұйықта, қария, тым болмаса бір сәт демал,

Сіз түнде қонақтарды қарсы аласыз,

Олардың жылқылары Чортомлықтағы

Су…

Ұйықтаңыз ата, жапырақтарды күтіңіз,

Даңқты отбасының гүлісің,

Уайымдама, ертең де

Наурыз алдында!»