Небо, небо - T-killah

Дни пролетают мимо — один на один,

Я не могу найти твое лицо в сотнях витрин.

Я не могу вспомнить, когда мир стал таким,

И кто оставил ту рану, что мучает до сих пор из глубин.

Наверное, я — простой человек, и мне не стоит вдаваться,

В те вещи, в которых не так-то легко разобраться.

Ведь времени так мало, а мне надо выбираться.

Как жаль, что среди этих льдин нет ракетного ранца.

Он бы унес меня куда-то высоко;

Я бы полетел на встречу, к тем местам, где легко и тепло.

Или ковер-самолет, а я, как Аладин,

Но пока что, я один на один, среди тысячи льдин.

Припев:

Небо, небо, жаль, мне не достать тебя.

Небо, небо, один на один, лишь ты и я.

Дни пролетают мимо — один на один,

Но я знаю — этот путь был мне необходим.

Я знаю, что только так я смог увидеть что внутри,

И даже стоя в тени, для меня теперь горят огни.

Теперь хотят они, чтобы я был где-то рядом,

Ведь для них одиночество является ядом.

Они хотят, чтобы кто-то согревал их взглядом;

Ну, а мне, мне пока ничего не надо.

Я взял бы и помчал куда-то далеко.

Я бы полетел навстречу тем местам, где легко и тепло.

Проплыл бы под водой, мимо рыб и субмарин,

Но я все еще один, среди тысячи льдин.

Припев:

Небо, небо, жаль, мне не достать тебя.

Небо, небо, один на один, лишь ты и я.

Небо, небо, жаль, мне не достать тебя.

Небо, небо, один на один, лишь ты и я.

Небо, небо, жаль, мне не достать тебя.

Небо, небо, один на один, лишь ты и я.

Күндер зымырап өтеді бірінен соң бірі,

Жүздеген витриналардан жүзіңізді таба алмаймын.

Дүниенің қашан осылай болғаны есімде жоқ

Тұңғиықтан әлі азаптайтын жараны кім қалдырды.

Менің ойымша, мен қарапайым адаммын, мен оған бармауым керек,

Түсіну оңай емес нәрселерде.

Уақыт өте аз, мен шығуым керек.

Осы мұздықтардың арасында зымыран топтамасының жоқтығы қандай өкінішті.

Ол мені биік жерге апаратын;

Кездесуге, жеңіл, жылы жерлерге ұшатын едім.

Немесе ұшатын кілем, мен Аладин сияқты,

Бірақ әзірге мен мың мұздың арасында жалғызбын.

Хор:

Аспан, аспан, кешір, мен сені ала алмаймын.

Аспан, аспан, бір-бір, тек сен және мен.

Күндер зымырап өтеді бірінен соң бірі,

Бірақ бұл жол маған қажет болғанын білемін.

Мен іштегіні көре алатын жалғыз жол екенін білемін,

Көлеңкеде тұрсам да, шамдар мен үшін қазір жанып тұр.

Енді олар менің жақын жерде болғанымды қалайды

Олар үшін жалғыздық – улану.

Олар біреудің көздерімен жылытқысы келеді;

Маған әзірге ештеңе керек емес.

Мен оны алып, алыс жерге асығатынмын.

Мен оңай және жылы болатын жерлерге ұшатын едім.

Мен су астында жүзер едім, балықтар мен суасты қайықтарынан өтіп,

Бірақ мен мың мұздың арасында әлі жалғызбын.

Хор:

Аспан, аспан, кешір, мен сені ала алмаймын.

Аспан, аспан, бір-бір, тек сен және мен.

Аспан, аспан, кешір, мен сені ала алмаймын.

Аспан, аспан, бір-бір, тек сен және мен.

Аспан, аспан, кешір, мен сені ала алмаймын.

Аспан, аспан, бір-бір, тек сен және мен.