Мы не подружимся - Сметана band

Прости, но мы с тобой не подружимся,

Уже на третий день в танце закружимся.

Я с мыслями о тебе, ты с мыслями обо мне,

Мы будем сниться друг другу, не выключать свет.

Ведь мы станем бояться спать по одиночке,

Я буду маяться в постели, удлинятся ночи.

Ты в это время будешь слушать грустную музыку,

А утром, мы отнесём свои мечты на мусорку.

Мы будем сидеть по разные стороны мониторов,

Будто нас разделяет океан, а не город.

И мы не станем с тобой больше никогда встречаться,

Осознавая, что потом придётся расставаться.

Конечно, может я это всё надумал.

Тебе плевать, а это больной мозг придумал.

Скорей всего, я - обыкновенный трус;

И лишь боюсь того, что в тебя влюблюсь.

Я не такой, каким хотел казаться;

Но вот, боюсь тебе в этом признаваться.

Я очень долго строил своё одиночество,

Боюсь сломаться, когда оно закончится.

Я мастер упускать момент, а потом писать песни.

Конечно, это больно, но тем интересней.

И ты услышишь этот трек но ничего не поймёшь;

Включишь другую тему, и дальше пойдёшь.

Возможно, сейчас, пока я пишу эти слова,

Ты смотришь перед поцелуем кому-то в глаза.

А я, всё представляю, как мы с тобой в танце кружимся,

Поверь, уж лучше мы не подружимся.

Лучше мы не подружимся.

Слова больше не лезут в горло.

Ну, хватит ныть.

С меня довольно.

И я хотел бы эту песню никогда не петь,

Но все же нужно куда-то это деть.

Потом вновь закрою сердце в клетку.

Буду смеяться над людьми, как обезьяна с ветки.

Я буду вновь опустошенный, и на весь мир злой,

Что в моём случае и значит - быть собой.

А по-другому б не было, как ни крути.

Мне выпадают только сложные пути.

И цели нет, и некому помочь идти,

Но ты могла бы меня ими провести.

Кешіріңіз, бірақ біз дос емеспіз,

Үшінші күні біз биде айналамыз.

Мен сені ойлаймын, сен мені ойлайсың,

Бір-бірімізді армандаймыз, жарықты сөндірме.

Себебі біз жалғыз ұйықтауға қорқамыз

Төсекте еңбек етемін, түн ұзарады.

Бұл кезде мұңды музыка тыңдайсың,

Ал таңертең біз армандарымызды қоқыс жәшігіне апарамыз.

Біз мониторлардың қарама-қарсы жағында отырамыз,

Бізді қала емес, мұхит бөліп тұрғандай.

Ал біз сені енді ешқашан көрмейміз

Сол кезде кету керек екенін түсініп.

Әрине, мен мұның бәрін ойлап тапқан шығармын.

Саған бәрібір, бірақ мына ауру ми ойлап тапты.

Сірә, мен кәдімгі қорқақпын;

Ал мен саған ғашық болып қалам ба деп қорқамын.

Мен көрінгім келген адам емеспін;

Бірақ қазір оны саған мойындауға қорқамын.

Мен жалғыздықты ұзақ уақыт бойы құрдым,

Ол біткен кезде үзілуге ​​қорқамын.

Сәтті сағынып, сосын өлең жазудың шеберімін.

Әрине, бұл ауырады, бірақ қызықтырақ.

Сіз бұл тректі естисіз, бірақ ештеңе түсінбейсіз;

Басқа тақырыпты ашып, жалғастырыңыз.

Мүмкін қазір мен осы сөздерді жазып жатқанда

Сіз сүймес бұрын біреудің көзіне қарайсыз.

Мен әлі күнге дейін сіз бен біз билеп жатқанымызды елестетемін,

Маған сеніңіз, біз дос болмаймыз.

Дос болмағанымыз жөн.

Сөздер көмейге енді кірмейді.

Ал, ыңылдауды доғар.

Маған жетеді.

Және бұл әнді ешқашан орындамасам екен

Бірақ ол әлі де бір жерге бару керек.

Сосын тағы да жүрегімді торға жабамын.

Бұтақтан шыққан маймылдай адамдарға күлемін.

Мен тағы да күйзелемін, бүкіл әлемге ашуланамын,

Менің жағдайымда бұл өзінше болу дегенді білдіреді.

Біреу не десе де, басқаша болмас еді.

Мен тек қиын жолдарды аламын.

Мақсат жоқ, баруға көмектесетін ешкім жоқ,

Бірақ сіз мені олар арқылы өткізе аласыз.