A Companheira - Simone, Zélia Duncan

Eu ia saindo, ela estava ali

No portão da frente

Ia até o bar, ela quis ir junto

«tudo bem», eu disse

Ela ficou super contente

Falava bastante

O que não faltava era assunto

Sempre ao meu lado

Não se afastava um segundo

Uma companheira que ia a fundo

Onde eu ia, ela ia

Onde olhava, ela estava

Quando eu ria, ela ria

Não falhava

Noa dia seguinte ela estava ali

No portão da frente

Ia trabalhar, ela quis ir junto

Avisei que lá o pessoal era muito exigente

Ela nem se abalou

«o que eu não souber eu pergunto»

E lançou na hora mais um argumento profundo

Que iria comigo até o fim do mundo

Me esperava no portão

Me encontrava, dava a mão

Me chateava, sim ou não?

Não

De repente a vida ganhou sentido

Companheira assim nunca tinha tido

O que fica sempre é uma coisa estranha

É companheira que não acompanha

Isso pra mim é felicidade

Achar alguém assim na cidade

Como uma letra pra melodia

Fica do lado, faz companhia

Pensava nisso quando ela ali

No portão da frente

Me viu pensando, quis pensar junto

«pensar é um ato tão particular do indivíduo»

E ela, na hora «particular, é?

duvido»

E como de fato eu não tinha lá muita certeza

Entrei na dela, senti firmeza

Eu pensava até um ponto

Ela entrava sem confronto

Eu fazia o contraponto

E pronto

Pensar assim virou uma arte

Uma canção feita em parceria

Primeira parte, segunda parte

Volta o refrão e acabou a teoria

Pensamos muito por toda a tarde

Eu começava, ela prosseguia

Chegamos mesmo, modesta à parte

A uma pequena filosofia

Foi nessa noite que bem ali

No portão da frente

Eu fiquei triste, ela ficou junto

E a melancolia foi tomando conta da gente

Desintegrados, éramos nada em conjunto

Quem nos olhava só via dois vagabundos

Andando assim meio moribundos

Eu tombava numa esquina

Ela caía por cima

Um coitado e uma dama

Dois na lama

Mas durou pouco, foi só uma noite

E felizmente

Eu sarei logo, ela sarou junto

E a euforia bateu em cheio na gente

Sentíamos ter toda felicidade do mundo

Olhava a cidade e achava a coisa mais linda

E ela achava mais linda ainda

Eu fazia uma poesia

Ela lia, declamava

Qualquer coisa que eu escrevia

Ela amava

Isso também durou só um dia

Chegou a noite acabou a alegria

Voltou a fria realidade

Aquela coisa bem na metade

Mas nunca a metade foi tão inteira

Uma medida que se supera

Metade ela era companheira

Outra metade, era eu que era

Nunca a metade foi tão inteira

Uma medida que se supera

Metade ela era companheira

Outra metade, era eu que era

Мен кетіп бара жатыр едім, ол сонда болды

Алдыңғы қақпада

Мен барға бардым, ол бірге барғысы келді

«Жарайды» дедім

ол өте бақытты болды

көп сөйледі

Жетіспейтіні тақырып болды

Әрқашан жанымда

Бір секундқа қозғалмады

Терең деген серік

Мен қайда барамын, ол барады

Қайда қарасам, ол болды

Мен күлсем, ол күлді

сәтсіздікке ұшыраған жоқ

Келесі күні ол сонда болды

Алдыңғы қақпада

Мен жұмысқа бара жатыр едім, ол бірге барғысы келді

Мен ол жердегі қызметкерлердің өте талапшыл екенін ескерттім

Ол тіпті селк етпеді

«Білмегенімді сұраймын»

Және сол кезде тағы бір терең дәлелді іске қосты

Менімен бірге дүниенің соңына дейін кім барады

Мені қақпада күтіп алды

мені тапты, қол ұстасып

Бұл мені ренжітті ме, иә, жоқ па?

Жоқ

Күтпеген жерден өмірдің мәні пайда болды

Менде мұндай серік болған емес

Әрқашан біртүрлі нәрсе

Ол серік болмайтын серік

Бұл мен үшін бақыт

Қалада осындай адамды табу

Әуеннің лирикасы сияқты

Қасында болыңыз, серіктес болыңыз

Ол сонда болған кезде мен бұл туралы ойладым

Алдыңғы қақпада

 ойланып жатқанымды көрдім, бірге ойлағым келді

«Ойлау - бұл жеке адамның ерекше әрекеті»

Ал ол, «жеке уақытта, солай ма?

Мен күмәнданамын»

Ал шын мәнінде, мен шынымен сенімді емес едім

Мен оған кірдім, мен қаттылықты сезіндім

Мен бір нүктеге дейін ойладым

Ол ішке кірді

Мен қарсы нүктені жасадым

Және дайын

Бұлай ойлау өнерге айналды

Серіктестікте жасалған ән

Бірінші бөлім, екінші бөлім

Хор кері қайтып, теория аяқталды

Түстен кейін көп ойландық

Мен бастадым, ол жалғастырды

Біз шынымен де жеттік, қарапайымдылықпен

Шағын философия

Дәл сол түні сол жерде болды

Алдыңғы қақпада

Мен қайғырдым, ол бірге қалды

Ал мұң бізге  қамқорлық                                                                                 

Бөлініп кеттік, біз бірге ештеңе емеспіз

Кім бізге қараса, екі бұзақыны көрді

Жартылай өлетіндей жүру

Мен бұрышқа құладым

ол үстіне құлады

Кедей адам мен әйел

Екі балшықта

Бірақ бұл ұзаққа бармады, бір түн ғана болды

Және бақытымызға орай

Жақында емделемін, ол бірге емдеді

Эйфория бізге толығымен кетті

Біз әлемдегі барлық бақытты сезіндік

Мен қалаға қарап, бұл ең әдемі нәрсе деп ойладым

Ол өзін одан да әдемі деп ойлады

Мен өлең шығардым

Ол оқыды, деп мәлімдеді

Мен жазғанның бәрі

ол жақсы көрді

Бұл да бір күнге ғана созылды

Түн келді, қуаныш өтті

Суық шындық қайта оралды

Дәл ортадағы нәрсе

Бірақ жартысы ешқашан мұндай бүтін болған емес

Өзінен асып түсетін өлшем

Оның жартысы жар болды

Екінші жартысы мен болдым

Ешқашан жартысы мұндай тұтас болған емес

Өзінен асып түсетін өлшем

Оның жартысы жар болды

Екінші жартысы мен болдым