Пустота - Sevak

Этот день мной был прожит, тысячи раз

Он вгрызается холодом в душу,

Он царапает память, осколками фраз

Петлею времени горло мне душит.

Он печалью наполнил, бокал до краёв

Жгучей болью проник в мои мысли

Он забрал у меня и мечты и любовь

Мою жизнь лишил всякого смысла.

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу, уже никогда

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу уже никогда

Зима на лице, изменила черты

И прерывистым стало дыхание.

Я остался один, я стою у черты

Перед бездною воспоминания.

И кричали ветра на развилках дорог

И с неба падали звёзды

Но желания своё, загадать я не смог

Слишком поздно, уже слишком поздно.

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу, уже никогда

И опять пустота пульсом бьёт у виска,

Пусть я вас не увижу уже никогда

Бұл күнді мен мың рет өткіздім

Ол жанның салқынын тістейді,

Ол жадты, сөз тіркестерінің үзінділерін сызады

Уақыт ілмегі тамағымды тұншықтырады.

Ол мұңға толы, аузына дейін стақан

Менің ойыма күйдірілген ауырсыну еніп кетті

Ол менен арманымды, махаббатымды алды

Менің өмірім мағынасын жоғалтты.

Ғибадатханада тағы да қуыс импульспен соғады,

Мен сені енді ешқашан көрмеймін

Ғибадатханада тағы да қуыс импульспен соғады,

Мен сені енді ешқашан көрмеймін

Бетінде қыс, ерекшеліктері өзгерді

Ал тынысы тарылып қалды.

Жалғыз қалдым, шетінде тұрмын

Естеліктер тұңғиығы алдында.

Ал желдер жолдағы бұрылыстарды айқайлады

Ал жұлдыздар аспаннан түсті

Бірақ менің қалауым, мен болжай алмадым

Қазірдің өзінде кеш, тым кеш.

Ғибадатханада тағы да қуыс импульспен соғады,

Мен сені енді ешқашан көрмеймін

Ғибадатханада тағы да қуыс импульспен соғады,

Мен сені енді ешқашан көрмеймін