Stygian Tranquility - Scalpel, Nuclear Death

To whom it may concern: I’m born at last!

I’m in my world, my tranquility…

And the smell of my flesh annoys me

And the scabs on my scales tend to itch

And my eyes sometimes liquity

So at times it’s hard to see…

I crawl upon a dead dog, lying on the edge of a pool of blood

I watch as flies encircle the carcass, and the dog, we make love…

And the cries from the dark scare me

And the insects in my flesh tend to itch

And the sky is always black

And in the dog my body bleeds…

To whom it may concern: at last I’m dying!

Leaving my world, my place of rest…

And the beasts without flesh sing to the dark

And their music is the love for hate

And I die, and I live, so I may die again

And when I wake I’ve found tranquility…

Бұл кімге                        соңында                             | |

Мен өз әлемде, тыныштығымдамын...

Менің етімнің иісі мені тітіркендіреді

Менің таразымдағы қышыма қышиды

Ал менің көздерім кейде сұйылтады

Сондықтан кейде көру қиын                             ...

Мен қан бассейнінің шетінде жатқан өлі итке жүгіремін

Мен шыбындардың өлікті қоршап алғанын, ал иттің сүйіспеншілікке толы болғанын көремін...

Ал қараңғыдан шыққан айғайлар мені қорқытады

Менің денемдегі жәндіктер қышиды

Ал аспан әрқашан қара

Ал итте менің денем қан кетеді...

Кімге болуы мүмкін: ең соңында мен өлемін!

Өз әлемімді, демалыс орнымды тастап…

Ал етсіз аңдар қараңғыға ән салады

Ал олардың музыкасы жек көрушілікке деген сүйіспеншілік

Мен өлемін, мен тұрамын, сондықтан мен қайтадан өлуім мүмкін

Оянғанда мен тыныштық таптым...