Кулич - Самое Большое Простое Число

Безымянным пальцем касаясь века,

Ты говоришь: «У меня кто-то есть».

Я — с пробитой головой калека,

Пасхальным куличом несу эту весть.

Кто-то есть — живая, значит.

Кричу прохожим, грудь выпятив павлином

Так от счастья уродец плачет,

Когда закатывают в банку с формалином.

Выпал на Пасху последний снег,

Падает в надежде превратиться в сугроб.

Я теперь не совсем человек,

Я разбил о банку разросшийся лоб.

В воздухе замерли тысячи точек.

На людной улице стою, разинув рот.

Закатанный в банку, лишённый оболочек,

Плачет в формалине от горя урод.

Она с ним смеётся, и вы смеётесь тоже.

Я буду с вами хохотать и веселиться.

Так у большелобого с землистым цветом кожи

Нет безымянных, везде по пять мизинцев.

«У меня кто-то есть" — четыре слова,

Глупо улыбаюсь: что в лоб, что по лбу.

Яичной скорлупой снова и снова

Бьюсь в формалине о стеклянную колбу.

«Кулич — это просто кусок теста" —

Я кричу со смехом прохожим,

Так себе не находя места.

Уродец в формалине, из колбы корчит рожи.

Весь вечер стою, распахнув пальто.

Тысячи точек ускорили ход.

Кулич, скорлупа.

Без неё — всё не то,

Без неё я просто в формалине урод.

Я совсем мало похож на человека.

Четырьмя словами разбил паралич.

Безымянным пальцем касаясь века,

Ты слопала весь пасхальный кулич.

Сақина саусақпен қабаққа тиіп,

Сіз: «Менде біреу бар» дейсіз.

Мен басы жарылған мүгедекпін,

Пасха тортында бұл хабар бар.

Біреу бар - тірі, яғни.

Өтіп бара жатқандарға тауыстай кеудемді үрлеп айқайлаймын

Бақыттан еріксіз жылайды,

Формалин құмырасына оралған кезде.

Соңғы қар Пасхада жауды,

Қар үйіндісіне айналады деген үмітпен құлайды.

Мен қазір шынымен адам емеспін

Мен құмырада өсіп кеткен маңдайымды сындырдым.

Мыңдаған нүктелер ауада қатып қалды.

Мен аузымды ашып, адам көп көшеде тұрмын.

Құмыраға оралған, қабығы жоқ,

Қайғыдан ақымақ формалинмен жылайды.

Ол онымен бірге күледі, сен де күлесің.

Мен сенімен күліп, көңіл көтеремін.

Сондықтан жер тері түсі бар үлкен қасты

Аты жоқтар жоқ, әр жерде бес саусақ бар.

«Менде біреу бар» - төрт сөз,

Мен ақымақ күлемін: маңдайда, маңдайда.

Қайта-қайта жұмыртқа қабығы

Мен шыны колбамен формалинмен күресемін.

«Кулич - бұл жай ғана қамыр» -

Мен өтіп бара жатқандарға күліп айқайлаймын,

Сондықтан мен орын таппай жүрмін.

Формалиндегі сұмдық, колбадан бет жасау.

Мен пальтомды ашып кешке тұрамын.

Мыңдаған ұпайлар жылдамдады.

Кулич, қабық.

Онсыз бәрі бұрынғыдай емес

Онсыз мен жай ғана формалинге құмармын.

Мен мүлдем адамға ұқсамаймын.

Төрт сөз шалды жарып жіберді.

Сақина саусақпен қабаққа тиіп,

Сіз Пасха тортын түгел жедіңіз.