Canary in a Mine - Sadistik

Death’s a sad bone;

bruised, you’d say

And yet she waits for me, year after year

To so delicately undo an old wound

To empty my breath from its bad prison

The phone off the hook

And the love, whatever it was, an infection

Like a canary in a mine

If I start singing death I hope you’re carrying a 9

8 years deep said I’d marry her in 9

Kings Queen blowing cloud rings staring at the sky

Sub-Zero temperatures still tearing out my spine

Stars above us hover in a paramount design

This is cinema, my piss and vinegar makes living difficult

We kiss the stitches shut until it parallels the mind yeah

Constellations look like pointillism poignant pen places poison in em

Dropping gems like an oyster center

Got a koi fish in him swimming where the noise is hidden

Now I can’t avoid the venom, love-torn from the Joy Division

Increase the dosage til peaks that I reach are closer

And heavens still seem below us this medicine eats its own

My memories each alone, vermillion dreams recurring

I’m sketching it with a rose, you left it beneath my bones yeah

My speech is blurring it’s reoccurring I need to learn

To play my part, We’re made of carbon that means if it breathes it burns

Seasons turn to frost-bitten August went into freezing first

Beast of burden walks in a tarpit until he sinks in dirt, awkward

I’m dancing with two left feet to a eulogy

One day I hope my passion turns my ashes into jewelry

Ruining all I touch, the blood-covered the jubilee

Maneuvered through the cruelty, beautiful’s what you grew to be

Death is there, but she said the world’s gonna die

You know the world, the Earth, it’s gonna be over

But I said well I never lied to you

Death isn’t a question I’m taking it like a lesson

I etched into in my skeleton in case I forget the message

A vestige of bad intentions, No Heaven won’t make it better

Those devils don’t take a breather, they stay and assess wreckage

With that Hara-Kiri nearing I’m peering across the ocean

My periodic devotions grow teary-eyed from the poems

So weary I’ve been unfocused I’m hearing cries from my close ones

A myriad of emotions I’m mirror-like in my opus

Let the breath get in I’m present more precious than any gem is

Sentimental mental’s heavy no respite from leaded headaches

Here they come, nobody hears me I’m clear you see through the charades

Never let go of the echoes but savor the time I’m blessed with

Even then I have nothing against life

I know well the grass blades you mention

The furniture you have placed under the sun

But suicides have a special language

Like carpenters they want to know which tools

They never ask why build

That, all by itself, becomes a passion

Өлім –  қайғылы сүйек;

көгерген, сіз айтасыз

Сонда да ол мені жылдан жылға күтеді

Ескі жараны жұқпалы жаю үшін

Жаман түрмеден тынысымды босату үшін

Телефон өшірулі

Ал махаббат, ол қандай болса да, инфекция

Шахтадағы канарейка сияқты

Егер        өлім   ән айта                                                      |

8 жыл бойы мен оған 9 жылы үйленемін деді

Патша ханшайымы аспанға қарап тұрған бұлт сақиналары

Нөлден төмен температура әлі де омыртқамды жұлып алады

Жоғарыдағы жұлдыздар Paramount дизайнында апарады

Бұл кинотеатр, менің сірке суым өмір сүруді қиындатады

Біз тігістерді ойдан шығармыз, ол ақыл-ой иә

Шоқжұлдыздар ұшқынды қаламның ішіне у жіберетіндей көрінеді

Устрица орталығы сияқты асыл тастарды тастау

Шу жасырылған жерде жүзіп жүргенде кои балығы бар

Енді мен Joy Division-ның сүйіспеншілікке толы уынан аулақ бола алмаймын

Мен жеткен шыңдарға жақындағанша дозаны арттырыңыз

Біздің астымызда әлі аспан сияқты көрінеді бұл дәрі өзін жейді

Менің естеліктерім жалғыз, мыңдаған армандар қайталанады

Мен оны раушан гүлімен сызып жатырмын, сіз оны менің сүйектерімнің астына қалдырдыңыз

Менің сөйлеуім - бұл мен үйренуім керек

Менің бөлігімді ойнау үшін біз көміртектен жасалынғанбыз, егер ол оның күйіп кететінін білдіреді

Жыл мезгілдері аязға айналады. Тамыз бірінші болып аязға ұшырады

Ауыр жануар кірге батқанша, ыңғайсыз брезентте жүреді

Мен мақтау айту үшін екі сол аяқпен  билеп жатырмын

Бір күні менің құмарлығым күлімді зергерлік бұйымдарға айналдырады деп үміттенемін

Қол тигізгеннің бәрін құртып, Мерейтойды қан басқан

Қатыгездікке бой алдырмай, әдемі болып өстіңіз

Өлім  бар, бірақ ол дүние өлетінін айтты

Сіз әлемді, Жерді білесіз, ол бітеді

Бірақ мен саған ешқашан өтірік айтпағанымды айттым

Өлім - бұл мен оны сабақ сияқты қабылдаған сұрақ емес

Хабарды ұмытып қалсам деп, қаңқама ойып салдым

 Жаман  ниеттің  қалдығы, Жоқ жәннат оны жақсы болмайды

Бұл шайтандар дем алмайды, олар қалады және қирандыларды бағалайды

Хара-Кири жақындап келе жатқанда, мен мұхиттың арғы жағында қарап тұрмын

Менің кезеңдік арнауларым өлеңдерден көзге жас келеді

Шаршағаным сонша, жақындарымнан жылап жатырмын

Сансыз эмоциялар Мен өз шығармамдағы айнадай                    

Тыныс алсын Мен кез келген асыл тастардан қымбатпын

Сентиментальды психиканың ауыр бас ауруынан тыным таппауы

Міне, олар келді, мені ешкім естімейді, мен сіз жекпе-жек арқылы көресіз

Ешқашан жаңғырықтарды  жібермеңіз, бірақ мен бақытты болған уақытты ұнатыңыз

Сонда да өмірге қарсы ештеңем жоқ

Мен сіз айтқан шөп пышақтарын жақсы білемін

Сіз күн астында орналастырған жиһаз

Бірақ суицидтің ерекше тілі бар

Ағаш шеберлері сияқты олар қандай құралдарды білгісі келеді

Олар ешқашан неге салуды сұрамайды

Бұл өздігінен құмарлыққа айналады