Крылья - Руслан Курик

Прочь… одна…

Я знаю… знаю…

И дано…

Но не летаю…

И смотрю я не в глаза,

А дальше глаз.

Взгляд твой больше не спасает:

Вспыхнула и угасает…

Стало быть пора… расправить крылья…

И… пас…

Вновь меня несет куда-то…

Почему рожден крылатым?..

Для чего — не знаю… знаю…

Чем живу…

Жить, наверно, нужно просто —

Но как манят эти звезды!..

Пусть не долечу… но, Боже, я хочу…

И пред небом пал —

Не гадал, не знал,

Что бывает так красиво на Земле…

В губы целовал —

Небо потерял…

И теперь я вдруг в такой же грешной мгле.

Прочь… куда — не знаю… знаю…

Только не летаю… таю…

И смотрю я дальше, дальше… дальше…

Взгляд твой не спасает… ранит…

Свет мне тень бросает… манит…

Убежать хочу…

Вдруг по-ле-чу…

Но пред небом пал —

Не гадал, не знал,

Что бывает так красиво на Земле…

В губы целовал —

Небо потерял…

И теперь я вдруг в такой же грешной мгле.

Хорошо ли там?..

Там, где жить не нам…

В отношеньи истин, а так все одно…

По небу гулял,

Но тогда не знал,

Что таким красивым может быть оно…

(Р.Курик/Р.Курик)

Алыста... жалғыз...

Мен білемін мен білемін...

Және берілген...

Бірақ мен ұшпаймын...

Ал мен көзге қарамаймын,

Сосын көздер.

Сіздің көзқарасыңыз енді сақтамайды:

Ол жанып, сөніп қалады...

Қанаттарыңызды жайып жатқан кез келді...

Және... өту...

Мені тағы бір жерге апарады...

Неліктен ол қанатты дүниеге келді?

Не үшін - білмеймін ... білемін ...

Мен не өмір сүремін...

Тек өмір сүру керек шығар

Бірақ бұл жұлдыздар қалай шақырады!..

Маған үлгермеуге рұқсат етіңіз... бірақ, Құдай, мен қалаймын ...

Аспанға құлады -

Болжамадым, білмедім

Жер бетінде не керемет болып жатыр...

Еріннен сүйді -

Аспан жоғалды...

Енді мен кенет сол күнәкар тұманға түстім.

Алыста... қайда - білмеймін... білемін...

Мен жай ғана ұшпаймын ... мен еріп кеттім ...

Ал мен әрі қарай, әрі қарай... әрі қарай...

Сенің көзқарасың құтқармайды... ауыртады...

Жарық маған көлеңке түсіреді ... шақырады ...

Мен қашып кеткім келеді...

Ле-чу кенеттен...

Бірақ аспан алдында құлады -

Болжамадым, білмедім

Жер бетінде не керемет болып жатыр...

Еріннен сүйді -

Аспан жоғалды...

Енді мен кенет сол күнәкар тұманға түстім.

Ол жақта жақсы ма?..

Біз тұрмайтын жерде...

Шындыққа келетін болсақ, бәрі бірдей...

Аспанды шарлап өтті

Бірақ содан кейін білмедім

Ол қандай әдемі болуы мүмкін ...

(R.Couric/R.Couric)