Někdy ztracený - Revolta

Člověk, tak mi upřímně pověz,

jakou má to lidstvo zlou pověst.

Jestli má vůbec cenu přes tu všechnu bolest

přát si, aby lidské existenci nebyl konec.

A seru na to, že nám prej kontrolujou mysl,

hledat všechnu vinu u těch nahoře nedává smysl.

Když vidím s obuškem těžkooděnce,

jak bije do hlavy demonstranta s kytkou v ruce.

Když vidím, jak naši politici

serou na budoucnost lidu, mají v píči krizi.

Jsou to zločinci, co okrádají stát do dna,

někdy mám chuť stát se sniperem a začít jednat.

Ilumináti, pyramida, démoni, bankéři,

mají možná prostředky, jak ovládat naší

mysl, tělo, duší a vědomí,

ale koho vinit ze ztráty soucitu a svědomí?

Jak vysvětlit, že se člověk staví, jak ovce do řady,

že kopne člověka před klubem do hlavy.

Pro příklady zla nemusíme chodit daleko,

spousta z nás je tak zlá, že by dokázala ledacos.

Být bohem, tak nás dávno opustím,

být přírodou, tak nás dávnou odsoudím,

být zvířetem, tak nás ze srdce nenávidím,

být člověkem se svědomím, tak se konci lidstva nedivím.

Posloucháš moje slova, cítíš moji hudbu.

Ptám se, taky někdy kolem sebe cítíš humus?

Taky někdy přemýšlíš, že lidstvo je jen virus?

A že člověk není špatný, jen náš vymyšlený mýtus?

Někdy mě napadá, že konec začíná

a moje svědomí nic nenamítá.

Taky si tak znechucený z lidí?

Zařvi ááá!

Že máš chuť se sebrat a utéct navždy, ááá!

Někam do přírody, někam do hor,

do světa, kde ještě neexistuje motor.

Daleko od systému a všech lidí,

někdy prostě mojí duši tohle všechno chybí.

Někdy, někdy už prostě nevidím smysl,

budím se zpocený a neovládám mysl.

Někdy, někdy je ten pocit tak silný,

že se cítím tak slabý a ztracený.

Аға, шынымды айтшы

адамзаттың қандай жаман беделі бар.

Егер бұл азап шегуге тұрарлық болса

адам тіршілігінің бітпеуін тілейді.

Олар біздің санамызды басқарғысы келеді,

Барлық кінәні жоғарыдағылардан іздеудің мағынасы жоқ.

Мен ауыр киім киген таяқшаны көргенде,

қолындағы гүлімен наразылық білдірушінің басынан ұрып жатқанда.

Біздің саясаткерлерді көргенде

олар халықтың болашағына қарап, дағдарысқа ұшырады.

Олар мемлекетті түбіне дейін тонап жатқан қылмыскерлер,

кейде мерген болып, әрекетке кіріскім келеді.

Иллюминати, пирамида, жындар, банкирлер,

оларда бізді басқаратын құралдар болуы мүмкін

ақыл, дене, жан және сана,

бірақ жанашырлық пен ар-ожданның жоғалуына кім кінәлі?

Адамның қой сияқты қатар тұрғанын қалай түсіндіруге болады,

клубтың алдында бір адамның басынан тепкенін.

Жамандықтың мысалдары үшін алысқа барудың қажеті жоқ,

біздің көпшілігіміз соншалықты нашар, олар көп нәрсені істей алады.

Құдай болу үшін мен бізді баяғыда тастап кетемін,

Табиғат бол, сондықтан мен бізді баяғыда соттаймын,

жануар болу үшін, сондықтан мен бізді шын жүректен жек көремін,

ар-ожданның адамы болу үшін, сондықтан мен адамзаттың ақырына таң қалмаймын.

Сіз менің сөздерімді тыңдайсыз, музыкамды сезінесіз.

Мен сұраймын, сіз айналаңызда қарашірік сезінесіз бе?

Сіз адамзатты жай ғана вирус деп ойлайсыз ба?

Ал ол адам жаман емес, тек біздің ойдан шығарылған миф?

Кейде маған соңы басталып жатыр деген ой келеді

және менің ар-ұжданым қарсы емес.

Сіз де адамдардан соншалықты жиіркеніштіңіз бе?

Айқай!

Мәңгілік алып қашып кеткіңіз келетіні, аххх!

Табиғатта, тауда бір жерде,

қозғалтқышы жоқ әлемге.

Жүйеден және барлық адамдардан алыс

кейде жаным осының бәрін сағынады.

Кейде, кейде мен мәнді енді түсінбеймін,

Мен терлеп оянамын, мен өз ойымды басқара алмаймын.

Кейде, кейде сезім соншалықты күшті,

Мен өзімді әлсіз және жоғалған сезінемін.